Het vuur van moeders

In deze Brave New World lijkt er wel iets eigenaardigs aan de hand. Het kind staat daar als een atleet met een rugnummer klaar om een bepaalde prestatie neer te poten. In die pedagogie waren vaders al langer van het toneel verdwenen. Vaders waren niet echt, niet echt bekommerd, niet betrokken en niet authentiek. De teneur van de tijd wordt beschreven in het liedje 'Op een mooie pinksterdag'.

Maar de moeders stonden er nog wel, tot voor kort tenminste. Zullen ook zij zachtjes van het toneel verdwijnen? Moeders moeten zich kunnen ontplooien en kinderen kunnen daarvoor als een hinderpaal gezien worden. We hebben nu een tekort aan tijd en energie in gezinnen en een tekort aan crèches. Kinderen moeten hun eigen weg maken, eigen beslissingen nemen, eigen passies navolgen en ze mogen nergens toe gedwongen worden. In werkelijkheid krijgen onze kinderen reusachtig veel inhoud via de media te verwerken. Hun contacttijd met ouders is zeer kort. Is het een wonder dat we bezorgd zijn? Tegelijk stellen ouders zich zeer veeleisend op tegenover opvoeders en leerkrachten.

Van grote figuren wordt soms wel eens de moeder in beeld gebracht. Wat daarbij opvalt, is dat alle grote figuren opgevoed werden met veel vuur van hun moeders. Bijna alle groten der aarde hadden een moeder die hen aanspoorde, begeleidde en op het rechte pad hield. Nu kan het vuur van een moeder natuurlijk van een andere moeder komen dan de directe biologische moeder. Een vinnige grootmoeder kan wonderen verrichten als het kind dat geluk mag kennen. Maar er moet ergens een band van liefde zijn, een band die langer duurt dan het verblijf in een kinderdagverblijf.

Men begint geleidelijk aan in te zien dat probleemjongeren vooral persoonlijke verbondenheid nodig hebben. Iemand moet persoonlijk betrokken zijn bij de jongere of bij het kind. Iemand moet van het kind houden zoals het is, niet zoals het presteert. En dan komt het vuur van de liefde vanzelf. Hebben onze moeders (vaders) wel voldoende tijd? Kunnen we jongeren een alternatief aanbieden voor de huidige hersenspoeling door onze media, liefst iets anders dan wat ik ooit de raktivering van de kids genoemd heb?

Overigens ben ik van mening dat de zondagsrust geëerbiedigd moet worden.

Ik verwijs ook naar mijn blogs Leren willen en willen leren en Uit vuur geboren.

Afbeelding: 'Geloof, hoop en liefde' gewelfschildering van pater Leo Coppens OSA, in de kerk van OLV van Troost, Heverlee