Het is een goede dag om even stil te staan bij het vaderschap. Het is niet alleen Vaderdag. We vieren ook het feest van de Heilige Drie-eenheid (Vader, Zoon en Heilige Geest). De uitbeelding van die "Trinitas" in kunstwerken heeft altijd iets hulpeloos en potsierlijks gehad, maar ook iets ontwapenends.
Dat is met het echte vaderschap ook zo. Het heeft vandaag iets hulpeloos en potsierlijks. Het staat onder druk. Vaderschap wordt in de populaire cultuur graag verdacht gemaakt. Het wordt vaak betwist en met veel vermaak geassocieerd met ontrouw, afwezigheid en schuldig verzuim.
Echt modern of postmodern vaderschap is steeds meer gebaseerd op dialoog en overtuiging en steeds minder op macht. Maar het vergt nog wel een zeker gezag. Maar gezag houdt in dat iemand gezag verdient en dat iemand gezag toekent.
Als we het vaderschap in ere willen herstellen, is dat niet alleen een opgave voor de vaders maar ook voor al degenen die een vader hebben. En dan blijkt het vaderschap meteen ook iets ontwapenends te hebben.
Ik verwijs graag naar mijn Engelstalige blog: "Time and Energy in Households".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten