De raktivering

De hyper-activering van de rakkers, of raktivering, is een belangrijk sociaal fenomeen geworden. Het domineert zowat ieder gesprek tussen ouders en kinderen. Kinderen hebben vandaag een uiterst complexe agenda van activiteiten: sport en muziek, jeugdbeweging, dans, theater, sleep-over feestjes enzoverder. De kinderen hebben die complexe agenda niet zelf bedacht. Het zijn de ouders die erachter zitten maar ze zijn er ook de slaaf van geworden. Het argument dat "de kinderen dit zelf willen" gaat niet helemaal op.

De raktivering is een belangrijk onderdeel van de rat-race. Ouders stimuleren hun kinderen vooral omdat zij hen optimaal willen voorbereiden op het latere leven. Ze doen dat niet om zelf de handen vrij te hebben, integendeel, het uitgebreide taxiverkeer voor zoon en dochter is een enorme verbruiker van zeldzame vrije tijd. Kinderen moeten vandaag in alles goed zijn: sport, muziek, vrienden maken, leiderschap, enzoverder. Een activiteit missen of niet kunnen ingaan op een uitnodiging lijkt een ware ramp, het abrupt einde van een steile klim naar de top. Ouders projecteren hun onrealistische ambities en hun diepe angsten op de kinderen.

Dit hedendaags fenomeen heeft nochtans iets zeer positiefs. Er wordt vandaag veel meer aandacht besteed aan de ontwikkeling van kinderen. Het is goed dat kinderen naar de jeugdbeweging gaan en niet 100% van de tijd bij TV of tablet spenderen. En onze kinderen zullen inderdaad heel wat talenten ontwikkelen. Maar dat mag niet ten koste gaan van de geestelijke gezondheid van de ouders. Het kan niet de bedoeling zijn dat we in een nieuwe slavernij terechtkomen, alleen maar om iedere mogelijke frustratie bij kinderen weg te nemen en om een toekomst veilig te stellen die toch onzeker blijft. 

Bovendien moeten we zorg dragen voor de volledige ontwikkeling van het kind, niet alleen voor de performantie. Bij die volledige ontwikkeling hoort ook de levensstijl, het familiegevoel, de geborgenheid, de zorg voor grootouders en de aandacht voor levensbeschouwing. In dit verband ben ik van mening dat de zondagsrust geëerbiedigd moet worden. Ik ga dit voortaan herhalen zoals de oude Cato en ik ben dan ook bereid met een reactionair etiket door het leven te gaan. Ik verwijs ook naar mijn blogs over levensstijl en hyperactiviteit.