Vesalius

Opnieuw een adembenemend boek van Joris Tulkens volgens het beproefde recept. Andreas Vesalius wordt aan het hof van Filips II bijna letterlijk op de rooster gelegd door de Spaanse inquisitie. Het verhaal spreekt zowel het verstand als het gevoel aan.

Het verstand: het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van de geneesheer. Daarbij de typische medische bekommernis en de diagnostische blik op de mens en zijn omgeving, maar ook de pijnlijke onmacht bij grote en kleine kwetsuren en aan-doeningen in die harde tijd. Interessant is ook de overgang naar de wetenschappelijke geneeskunde, met daarbij de voort-durende conflicten tussen de 'oude' (Galenus, werking van relikwieën, enzoverder) en de 'nieuwe' aanpak (die we vandaag wetenschappelijk noemen). Ook interessante bespiegelingen over de aard en de manifestatie van de menselijke ziel.

Het gevoel: het medeleven met de slachtoffers van de inquisitie met de bijhorende angst zelf slachtoffer te worden. De sterkste scène is die waarin Vesalius gedwongen wordt assistentie te verlenen bij het 'verhoor' van een jong meisje, waarvan de familie verdacht wordt van Lutherse sympathieën. Ook de ontknoping van het boek gaat gepaard met de verwachte tragiek.

Opnieuw een spannend boek dat je niet zo gemakkelijk kan neerleggen. Verwijzend naar de inquisitie moeten we ons de vraag stellen welke groepen van mensen vandaag vervolgd worden omwille van hun "foutieve" opinie. We moeten ons dus eerst afvragen welke opinies wij als absoluut foutief beschouwen en waarom wij die opinies als potentieel gevaarlijk beschouwen. Ik verwijs graag naar andere boeken van dezelfde auteur: "Johanna de Waanzinnige" en "De verloren droom van Pieter Gillis".