Wat van Elia een uitzonderlijk vechter maakt, is zijn lijdzaamheid.
Het is de moed en het vermogen, geduld
en lankmoedigheid
op te brengen in het lijden. Wie iets wil bereiken, moet soms zeer lang pijn
lijden in de grote spanning tussen ideaal en werkelijkheid. Elia verliest het
ideaal nooit uit het oog, maar tegelijk wordt hij persoonlijk vervolgd in een instortend
en vijandig koninkrijk. Hij vlucht naar de berg Horeb, zakt uitgeput neer in
een grot, maar net op dat moment komt God zijn grote voorvechter tegemoet. Die
passage in de Bijbel bevat de mooiste beschrijving van wie God eigenlijk is. “Er ging een zware storm voor de Heer uit.
Maar de Heer was niet in de storm. Op de storm volgde een aardbeving
maar ook in de aardbeving was de Heer niet. Op de aardbeving volgde
vuur, maar ook in het vuur was de Heer niet. Op het vuur volgde het suizen
van een zachte bries. Zodra Elia dit hoorde, bedekte hij zijn gezicht met zijn
mantel, …”. In de Oosterse religies vinden we ook Godsbeschrijvingen die
van negaties gebruikmaken, omdat positieve stellingnames telkens weer
ontoereikend blijken te zijn om God te beschrijven.
Ik verwijs ook naar mijn blog God en het Gesteente en naar de Terugkeer van een Legende (waar Elias ook een wonderteken voor het volk verricht).
Foto: ©Wim Lahaye2022 In de preekstoel van de Kapellekerk in Brussel wordt Gods hulp aan Elia met een engel uitgebeeld. De preekstoel was afkomstig uit de afgebroken Brusselse karmelietenkerk, waar Elia bijzonder vereerd werd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten