De maatschappelijke rol van de ingenieur

Van het technisch wonder IMEC bestaat een geschiedenis in presentatie vorm. Daarin typeerde professor Hugo De Man zijn naaste collega wijlen professor Roger Van Overstraeten als een visionaire Vlaming. Volgens professor De Man was het altijd de bedoeling geweest “Vlaanderen op de kaart van de industrie van de toekomst te plaatsen door een generatie ingenieurs op te leiden die, naast een solide wetenschappelijke basis, tevens oog hebben voor de maatschappelijke en economische vooruitgang van het volk.”

Wij hadden aan onze Leuvense universiteit inderdaad enkele professoren die wat meer gaven dan de nuchtere lessen. Enerzijds trachtten zij ons een soort ondernemerschap bij te brengen en anderzijds wezen zij ons op onze maatschappelijke rol en op onze maatschappelijke verantwoordelijkheid. Het ondernemerschap was geen doel op zich, maar net een middel om het sociaal-economische weefsel van de maatschappij en het algemeen welzijn te verbeteren. Nu klinkt dat misschien allemaal nogal evident maar dat was het niet, integendeel. Niet alle collega's vertoonden dezelfde belangstelling voor maatschappelijke thema's. Door steeds verder te gaan in diepe specialisatie bestond er een risico dat heel wat collega ingenieurs zich zouden ontwikkelen tot volmaakte nerds, zeg maar vakidioten. Toch viel dat allemaal goed mee. De op te lossen problemen werden inmiddels zo ingewikkeld dat alleen goed teamwerk nog kans op slagen had. Verder worden nieuwe ontwikkelingen nu zeer grondig op hun maatschappelijke relevantie afgewogen. Na mijn studies, bij de ingenieurs-vereniging en bij de European Young Engineers ontmoette ik natuurlijk nog veel gelijkgestemden.

Het beroep van ingenieur is inderdaad een prachtig beroep, al is er soms moed voor nodig. Het verdient alleszins promotie bij de diverse groepen die nog steeds ondervertegen-woordigd zijn in dit beroep. Maar het mooie van dit alles is dat ik me steeds sterker bewust werd dat ik geen beroep had maar een roeping. In “Wetenschap als roeping” zagen we al dat die roeping kan omschreven worden als een soort apostolaat in het industriële landschap. 

Ik verwijs ook naar mijn blog: “Wat we zelf doen, doen we beter” en naar “Het Licht van de Universiteit”.

Foto: Standbeeld Lodewijk Engelbert van Arenberg en J. P. Minckelers, Heverlee 2020©Wim Lahaye