Wij leven onder het terreurbewind van onze individuele agenda’s. Zelden waren individuele agenda's zo almachtig. Als je vandaag geen volle agenda hebt, is er iets mis met je. Die individuele agenda’s hebben we elk apart opgebouwd uit honderden vrij gekozen engagementen waar we ons nu misschien niet gemakkelijk meer van kunnen bevrijden. Daar is ook iets moois aan. Iedere agenda is uniek en reflecteert de unieke inzet van een persoon. Wij zijn onze tijd. Maar tegelijk is het ook een schrikbewind. Is dat nog vrijheid? Noordkaap vertolkt het zo mooi met zwarte humor: “Het meisje is al lang verdwenen, op bevel van haar agenda. Plichtsgetrouw nam zij de benen. Je kent dat…”
Het kan dus erg
moeilijk worden vrienden te mobiliseren voor jouw project. Meer en meer stelt
het ook een probleem in de bedrijven. Het is een enorme uitdaging geworden om
het gouden gaatje in ieders agenda te vinden om nog een uitdagend project te kunnen
definiëren. Iedere organisator leeft met de angst dat zijn genodigden niet
zullen opdagen. Organiseren we niet te veel? Of zijn er misschien te veel
organiserende beroepen?
Het probleem is
nochtans niet nieuw. In het evangelie van Mattheüs is er sprake van een bruiloft
waar de genodigden niet komen opdagen. “De een ging naar zijn akker, de ander
naar zijn zaken”. Het doet wat denken aan de relatief lege kerken van vandaag
en mogelijk was er ook een verlaten tempel in het jaar 70 na Christus, tijd waaruit de evangelist zijn inspiratie putte.
Misschien is er
toch iets mis met onze volle agenda's. Hebben we nog wel de juiste
prioriteiten?
Ik verwijs ook
naar mijn blog: “Beschleunigung”.
Afbeelding van Stefan Schweihofer via Pixabay
Geen opmerkingen:
Een reactie posten