De uitspraak dateert van de jaren 1980-1990 toen de Derde Industriële Revolutie Vlaanderen (DIRV) van start ging. Wijlen minister-president Gaston Geens zou in werkelijkheid gezegd hebben: "Wij zullen moeten bewijzen dat wij wat we zelf doen, beter doen", maar de karikatuur ervan was snel gemaakt en werd beter onthouden, ook door mezelf. In die jaren moest Vlaanderen zijn bescheiden en moeizaam verkregen autonomie inderdaad nog waarmaken. Flanders Technology International was een concept dat mij persoonlijk extra motivatie bezorgde om ingenieur te worden. Het wonder IMEC kwam tot stand terwijl ik erin mocht staan, toen nog als student. Vandaag hebben we bruisende innovatiepolen met een Vlaams Instituut voor Biotechnologie en onze Gasthuisberg waar iedere dag medische ontwikkelingen van wereldniveau plaatsvinden.
We gaan nu verder met Flanders Technology & Innovation maar met meer kennis van zaken en in een hogere versnelling. Maar wat we zelf doen, doen we dat echt beter? We kunnen inderdaad terecht trots zijn op een aantal dingen die inmiddels gerealiseerd zijn, dankzij onze moeizaam bevochten, gedeeltelijke autonomie. Maar er is een gevaar van zelfgenoegzaamheid. Ook de Vlaamse overheidsadministraties zijn nog steeds licht gepolitiseerd, langzaam en risico-afkerig. We raken het iets sneller eens dan in het federale België, maar hebben de onenigheid toch wat in de genen. Vlaanderen kan, moet en zal een voorbeeld nemen aan landen als Nederland, Zweden en Finland waar er een goede traditie bestaat inzake samenwerking tussen overheidsbestuur en economische actoren. (Daar wordt ook wel eens ruzie gemaakt, maar dat blokkeert de zaak niet.)
Het probleem is dat heel wat maatschappelijke uitdagingen een doortastende aanpak vergen en een concrete medewerking van de overheid zelf. Kijk naar het maatschappelijke probleem van de mobiliteit in het verkeer. Het volstaat niet dat een overheid geld geeft aan de industrie en vraagt om het maar op te lossen. Dat werkt gewoonweg niet, omdat de overheid de sleutels van de verkeersinfrastructuur en van de wetgeving in handen heeft. De overheid moet zelf de handen uit de mouwen steken en met de industrie concreet meewerken aan de oplossing van het probleem. Dat betekent dat mensen uit de overheidsadministratie en uit de politiek uit hun comfortzone moeten komen. Ook de bevolking moet bij de nieuwe ontwikkelingen positief betrokken worden. Als dat de bedoeling is van het nieuwe initiatief FTI dan ben ik zeker een voorstander en dan wil ook ik uit mijn comfortzone komen om dit waar te maken.
Ik verwijs ook naar mijn blog van vorig jaar: Is Vlaanderen ambitieus genoeg?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten