Morgen 24 januari vieren we Sint-Franciscus van Sales, de patroon van de schrijvers en de journalisten. En aangezien deze man van wekelijkse korte geschriften en pamfletten hield, kunnen we hem ook als de patroon van de bloggers beschouwen. Ik vind het leuk om voor al mijn activiteiten een patroon te hebben die me moed inspreekt en me behoedt voor ijdelheden (en misschien is zelfs dat een ijdele gedachte).
Een goedgevuld
leven had hij wel, deze Franciscus. Hij kreeg van God een onmogelijke opdracht net zoals de profeet Jona. Hij moest de calvinisten in
Chablais, in de buurt van het meer van Genève gaan bekeren. Zijn teksten zijn
nog altijd een belangrijke referentie uit de tijd van de Contrareformatie. Die
naam Contrareformatie riep vroeger bij mij onnodig veel negatieve associaties
op, omdat ik nogal wat sympathie had voor de geuzen. Het was
nochtans eerder een bloeitijd voor de Kerk dan een reactionaire tijd. De universiteiten waren opgekomen en je merkt dat aan de werken van de grote personages van die tijd.
Franciscus
kwam met de volgende raadgevingen voor schrijvers / bloggers:
- Wik je woorden, spreek gematigd en
met respect
- Gebruik wel humor, maar geen spot
- Vermijd het harde oordeel
- Vermijd laster
- Cultiveer eenzaamheid en
contemplatie
- Zoek de waarheid, spreek
terughoudend, maar oprecht
Het zou
onze pers sieren, als zij deze raadgevingen ter harte zou nemen. Het zou de
verzuring van de samenleving en de daarmee gepaard gaande afbraak van het gezag tegengaan.
Bloggen is
een eigenaardige bezigheid. Het brengt weinig op en de blogger stelt zich
uiterst kwetsbaar op tegenover zijn beperkte groep van
bekende en onbekende lezers. Creatie is natuurlijk wel een genot, zelfs als de auteur de enige genieter blijft. Maar het is uiteindelijk de liefde die de blogger drijft,
zoniet de hoop “om met een schrijfsel de mensheid zo diep te ontroeren dat ze zich van
alle haat en angst verlost zou weten.” (Gerard Reve)
Ik verwijs ook naar mijn blog: Tien jaar bloggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten