De meeste goede voornemens voor het nieuwe jaar leggen de nadruk op actie of onthouding van actie. We moeten meer of minder van iets doen. We zouden meer moeten sporten, meer talen leren en meer boeken moeten lezen. We moeten minder roken, minder werken en minder autorijden.
In plaats
van onze daden, zouden we ook kunnen kijken naar onze aanwezigheid in deze
wereld, ons ‘da-sein’. Zijn we er echt voor onze dierbaren? Brengen we tijd met
hen door en hoe brengen we onze tijd met hen door? Hoe is onze aandacht
voor onze dierbaren? Luisteren en praten we echt met volle aandacht? We hoeven
niet altijd te spreken, maar zijn we ontvankelijk voor de uitgesproken en
niet-uitgesproken behoeften van onze medemensen?
In veel
gevallen kunnen we niet alle problemen oplossen en is het niet goed om te
overdrijven. De essentie is om er te zijn. Dit klinkt als een tautologie. We
moeten aanwezig zijn wanneer onze dierbaren ons nodig hebben. Laten we ons bevrijden
van onze volle agenda's en laten we leven in
het hiernumaals.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten