In een tijd waarin de Europese gedachte onder druk staat,
loont het de moeite even terug te gaan naar de eerste Europese samenwerkingsverbanden. De Benelux bracht niet alleen belangrijke samenwerking
tot stand tussen de drie Lage Landen; het was ook een gangmaker in de Europese
eenwording. Een vernieuwde belangstelling voor Benelux samenwerking zou een
goed alternatief kunnen zijn voor de stokkende Europese motor, die overigens aan
een grondige revisie toe is. Een sterke Benelux kan ook meer gewicht inbrengen in de besluitvorming met supermachten Duitsland, Frankrijk en het Verenigd
Koninkrijk. (En wie me kent, weet dat ik het Verenigd Koninkrijk hier bewust laat staan.)
De geschiedenis heeft de relatie België (Vlaanderen) –
Nederland niet altijd gemakkelijk gemaakt. Maar het wordt tijd om die bladzijde
om te slaan. Vorig jaar werd alvast een standbeeld voor Willem I opgericht in Gent en inmiddels erkennen heel wat mensen het belang van die te korte hereniging met Nederland. We hebben er wel degelijk alle belang
bij, samenwerking met Nederland te stimuleren. Een mooi voorbeeld stond onlangs
te lezen in het tijdschrift Neerlandia
(2018 -04, 2018-01), waar de fusie aangehaald werd tussen de havens van
Vlissingen, Terneuzen en Gent, de zogenaamde North Sea Port. Een win-win
situatie voor alle betrokkenen. Ook in het academisch onderwijs zou meer en
beter samengewerkt kunnen worden. In Nederland hebben ze te weinig Nederlandse
lessen en in Vlaanderen te weinig Nederlandse teksten. Met een grotere
afzetmarkt (15 + 6 miljoen inwoners) kan je betere cursussen maken voor een
lagere prijs.
De samenwerking is niet altijd gemakkelijk omwille van
verschillen, maar het zijn net die verschillen die de meerwaarde creëren. Het
zijn misschien stereotypes maar men noemt geen Nedervlaamse koe bont of er is
een vlekje aan: Vlamingen zijn wroeters, Nederlanders zijn verkopers, Vlamingen
houden van pragmatisch compromis, Nederlanders van een uitgedebatteerd ideaal.
Vlamingen hanteren diplomatie; Nederlanders zijn kampioenen in directheid.
Het allergrootste voordeel: een Benelux voetbalploeg zou werkelijk
wereldkampioen kunnen worden! Zeg nu zelf: zelfs als België piekt op een WK,
moet het nog door het oog van de naald kruipen om een tornooi te kunnen winnen.
Denk ook terug aan de historische, onvermijdelijke nederlagen van Nederland
tegen Duitsland. Met de beste Nederlandse en Belgische spelers en een dure
Luxemburgse trainer zouden we Duitsland en Brazilië elke vier jaar naar
de kroon steken.
Ik verwijs ook naar mijn blogs: “De
Strijd om de Stroom”, “De
Verenigde Lage Landen”, “Nederlands”
en “The
European Paradox”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten