Dit is nu weer eens zo'n zalig boek om te lezen op enkele zondagnamiddagen. Vooreerst leer je veel meer met zo'n boek dan met een klassiek geschiedenisboek. Je leert niet alleen hoe de naties ontstaan zijn maar ook en vooral waarom ze ontstaan zijn: wat de "issues" waren. En bij ons in de Lage Landen ging het telkens weer over de macht over de rivieren. In dit geval gaat het natuurlijk vooral over de "vrije" scheepvaart tussen Antwerpen en de zee, tot op de dag van vandaag een vette kluif voor politici en juristen.
Ik heb een boeiend deel van mijn leven mogen doorbrengen in Antwerpen. En ik hou van deze stad niet alleen omwille van wat ze is, maar ook omwille van wat ze had kunnen zijn. Het boek bevestigt voor mij toch een beetje dit beeld van "verloren en gebroken stad", zeker na het dramatische jaar 1584. Farnese zou zich verwonderd hebben over de Antwerpenaars die wel moedig en vasthoudend zijn, maar de vreemde neiging hebben om voordelige posities te grabbel te gooien.
De auteur toont aan dat de sluiting van de Schelde wel degelijk harde realiteit was gedurende verschillende eeuwen. De smadelijke nederlaag van de Oostenrijkse keizer Jozef II in de zogenaamde Keteloorlog is een merkwaardig voorval in de geschiedenis van de Schelde, precies 200 jaar na het dramatische 1584. Deze en andere "onhandigheden" ontlokken natuurlijk de vraag of de geschiedenis anders had kunnen verlopen, bijvoorbeeld als de Lage Landen waren samengebleven of als de Benelux een echte hereniging geworden was. Maar wie me kent, weet dat dit een persoonlijke bedenking is.
Ik verwijs graag naar mijn vorige blogs: "Logboek der Lage Landen" en naar de "De verloren droom van Pieter Gillis".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten