Dit is geen typische kerstkaart. Kijk vooral links naar de tronie van de herbergier, naar de dolk aan zijn gordel en naar zijn hond. In de St.-Romboutskathedraal in Mechelen kan je vandaag gaan bekijken hoe Maria en Jozef uit de herberg verjaagd worden. Ze blijven er kalm en waardig bij. Maar Kerstmis is dus toch niet zo vredig, we lezen het verhaal niet grondig. De link naar kerstmis 2015 is niet moeilijk te leggen. Het licht schijnt nog steeds in de duisternis. En de duisternis neemt het nog steeds niet aan.
De herbergier is hier kop van jut, maar heeft hij dat wel verdiend? Misschien was de herberg echt vol en dan heeft hij zijn verantwoordelijkheid opgenomen. Je zou wel denken dat er voor een hoogzwangere vrouw een plaatsje moest gevonden worden. Maar is dat wel de fout van de herbergier? Ook de herbergier anno 2015 wordt vaak beschimpt; dat kan nu met Facebook. U weet best wel wie vandaag de rol van herbergier moet spelen. Maar de kritiek is erg hypocriet, want ze komt van mensen die een kamer betrekken in de herberg. Alleen wie zijn kamer afstaat of deelt, heeft recht van schimpen.
Kerstmis is het feest van de kwetsbaarheid. Met Pasen had ik al geschreven dat het leven een merkwaardig samengaan is van kwetsbaarheid en veerkracht. Waar Pasen de nadruk legt op de veerkracht, zo legt Kerstmis de nadruk op de kwetsbaarheid. Die kwetsbaarheid van het prille leven is natuurlijk maximaal in het diepst van de winter. Het feest heeft in feite niets van zijn heidens karakter verloren. Maar er is hier sprake van een pasgeboren kind. Niets is kwetsbaarder dan een pasgeboren kind in een koude winternacht.
Voor wie kwetsbaar is, telt maar één ding: ergens welkom zijn, ergens thuis horen. Het kind vindt zijn thuis niet in de herberg maar in een stal. De kracht van het christendom wordt pas duidelijk als mensen bewust dat kerstverhaal in verband brengen met de zwakkeren vandaag - en er ook naar handelen. Ik heb wel de indruk dat dit bewustzijn groeit. Misschien heeft de vluchtelingencrisis toch ook iets bewerkt in de positieve zin. Ook in ons bedrijf zie ik steeds meer initiatieven. En steeds meer mensen steken in hun vrije tijd ook vrijwillig een handje toe. Er is altijd hoop.
Maar het zou mooi zijn als wij christenen of ex-christenen ook het verband zouden durven erkennen tussen deze grote verhalen en onze eigen kwetsbaarheid; de hulp zou dan vanzelfsprekender zijn. Mijn collega's trekken deze dagen naar hun verre thuisland in Peru, Nigeria of Griekenland. Ikzelf trek dan naar Heverlee waar we ieder jaar het "Nu sijt wellecome" mogen zingen. Wij willen allemaal ergens welkom zijn, wij willen allemaal ergens thuiskomen.
Maar doen we dat wel voldoende bewust? We zouden meer tijd kunnen maken voor wie ons lief is en we zouden met hen eens kunnen gaan luisteren naar bovenstaand verhaal. We zouden onze tradities wat beter moeten hooghouden. We spreken vandaag van kersttijd, kerstsfeer, kerstmarkt en kerstfeest. Christmas wordt nog wel gezegd maar Kerstmis is niet politiek correct. Ik wens u ondanks alles een Zalig Kerstmis.
Ik verwijs ook naar mijn vroegere blog: "De -moeden en de -moedigheden" en naar "De kleine klaagstem van de vluchteling".
Afbeelding: jorisvo / Shutterstock.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten