La confiance en soi

Dit boek van filosoof Charles Pépin handelt over een aspect van het leven dat belangrijker is dan ooit: het zelfvertrouwen. Natuurlijk was zelfvertrouwen vroeger ook van belang maar teveel zelfvertrouwen kon je ook je kop kosten. Dat lijkt niet langer het geval. Het is soms zonde van de zendtijd die de talrijke hedendaagse narren krijgen.

Charles Pépin publiceerde eerder ‘Les vertus de l’échec’ , een boek waarvan de inhoud nogal goed overeenkomt met het potentieel van een mislukking.

De filosoof Pépin stelt nogal interessante vragen: waar komt zelfvertrouwen vandaan, of anders gezegd: hoe bouwen ogenschijnlijk zelfverzekerde mensen hun zelfvertrouwen op? Hij argumenteert dat zelfvertrouwen niet zomaar uit zichzelf ontstaat. Er is vaak een vertrouwen van een bemoedigend persoon mee gemoeid. Daarnaast speelt bewondering soms een rol. Kunnen wij nog echt iemand bewonderen, niet om die persoon blind te imiteren maar om geïnspireerd te raken? Met zelfvertrouwen is meestal ook actie gemoeid, refererend naar de tienduizend uur oefening van Malcom Gladwell die we eerder bespraken in verband met geduld. En er is tenslotte ook een mystiek loslaten vereist. Je kan zelfvertrouwen niet afdwingen.

De meest bruikbare raad die de auteur geeft is deze: voor een goed zelfvertrouwen, vergelijk jezelf niet met anderen, maar vergelijk jezelf met jezelf: met waar je stond voor je je laatste stukje weg aflegde. Het is de persoonlijke vooruitgang die zelfvertrouwen schept.

De auteur is overtuigd dat de filosofie jongeren kan helpen door hen aan de hand van vragen te confronteren met de menselijke conditie waarin onzekerheid nu eenmaal essentieel is. "Avoir confiance en soi, ce n’est pas être sûr de soi. C’est trouver le courage d’affronter l’incertain au lieu de le fuir."

Ik verwijs ook naar mijn blog Troost voor perfectionisten.