In Land van Ergens verwijst professor emeritus Mark Eyskens naar een beroemd citaat dat wordt toegeschreven aan Jean Cocteau. Het komt uit een interview. De vraagsteller vraagt: “U hebt zoveel kunstschatten, boeken en souvenirs in uw huis. Wat zou u eruit redden als er plots een brand zou uitbreken?”. Cocteau zou geantwoord hebben: “Het vuur natuurlijk. Ik zou het vuur uit de brand slepen”.
Inderdaad is het
vuur van verlangen, van gedrevenheid en liefde het kostbaarste dat wij
bezitten. Jammer dat we in deze onbarmhartige prestatiemaatschappij er alles
aan doen om bij elkaar dat vuur te doven, zonder dat we het beseffen. We doen
dat met torenhoge verwachtingen. Een beter blusmiddel bestaat er niet. Het vuur
dooft uit bij gebrek aan zuurstof. Met het begrip ‘burn-out’ gebruikt men heel
terecht en heel vindingrijk de metafoor van het vuur.
En toch, we weten niet hoe het komt, maar het vuur
laait telkens weer op! Het is wellicht een heilig vuur. Het vuur doorgeven is dan is het beste dat we kunnen
doen. Het was misschien de eerste archetypische activiteit die ons tot mens
maakte. Laten we tijd maken om het vuur tijdig door te geven aan onze opvolgers,
kinderen en collega’s!
"Tradition ist nicht die Anbetung der Asche, sondern die
Weitergabe des Feuers". Laten we ook aan moeders de kans om hun vuur
door te geven.
Foto: Grot van
Niki de Saint Phalle, Herrenhäuser Gärten, Hannover 2024 ©Wim Lahaye
Geen opmerkingen:
Een reactie posten