Vol de nuit

Schrijvers en bloggers zijn vaak introverte, risico-afkerige kamerplanten. Het heldendom dat ze beschrijven is in hun eigen leven meestal even onbereikbaar als het vrouwelijk schoon dat steevast bij dat heldendom betrokken is. (Vergeef me deze stereotypes.) Maar van Antoine de Saint-Exupéry kunnen we gerust zeggen dat zijn heldendom geen fictie was. Hij stierf in volle actie als piloot tijdens de Tweede Wereldoorlog.

In Vol de nuit kan je het heldendom van die luchtvaartpioniers aanvoelen. Het boek beschrijft de eerste luchtpostdiensten die gans Argentinië bedienden, inclusief Patagonië. Het waren diensten die hun tol eisten , vaak in de vorm van mensenoffers. Bij onverwacht slecht weer moesten de piloten vaak blind vliegen en niet zelden gingen er vliegtuigen verloren in het nachtelijke gebergte.

Het interessante aan Antoine de Saint-Exupéry is dat hij peilt naar wat de mens tot heldendom drijft. Het is niet het overleven; het is ook niet een verlangen naar rust en vrede. Het is iets dat het mensenleven helemaal overstijgt, ook al kan niemand zeggen wat het is. “Nous ne demandons pas à être éternels, mais à ne pas voir les actes et les choses tout à coup perdre leur sens. Le vide qui nous entoure se montre alors.”

Het boek is duidelijk een voorloper van Terre des Hommes, dat we nog op de middelbare school gelezen hebben. Ik verwijs ook naar mijn blogs: “Quantum potes, tantum aude” en “Dreamers who do.”.