Barnabas de Bemiddelaar

Bemiddelaars doen veel goeds maar blijven doorgaans onbekend. Het blijven underdogs, figuren aan de zijlijn, mensen die in de boeken nauwelijks voorkomen. (De Zwijger heeft een stiekeme sympathie voor die minder bekende figuren.) De kans dat je de kalende man met de donkere baard (rechts op dit kleurrijke fragment van Botticelli) kent, is klein. Het is Barnabas van Cyprus, Sint-Barnabas die vandaag op de christelijke kalender staat.

Die Barnabas is nochtans minstens even belangrijk in de geschiedenis als Petrus of Paulus (*). Paulus zat immers met een dik probleem na zijn bekering. Hij had de christenen vervolgd en was persona non grata bij de eerste christenen. Hoe kon de christelijke gemeenschap een man vertrouwen die bloed aan zijn handen had?

Barnabas was een promotor van opname en verzoening. Hij riskeerde zijn reputatie en misschien wel zijn leven door Paulus binnen te brengen in die eerste christelijke gemeenschap die Paulus zo hard bestreden had. Zonder Barnabas was er dus geen Paulus in de eerste gemeenschap en misschien ook geen Kerk. Nu zou je denken dat Barnabas daardoor een hoge verering geniet. Maar bemiddelaars zijn altijd discreet en hun postume verering blijft overeenkomstig bescheiden. 

Bemiddelaars verrichten wonderen, maar worden slechts zelden geëerd. Bemiddelen is riskant. Als het mislukt, komt de bemiddelaar tussen hamer en aambeeld terecht. Laten we vandaag alle bemiddelaars in de bloemen zetten. Dat zijn alle mensen die pogingen ondernemen om mensen te verzoenen en bij elkaar te brengen. Laat 11 juni dus ook een dag van dankbaarheid zijn jegens alle verzoeners en bemiddelaars.

Ik verwijs ook naar mijn blog "Paulus".

(*) Ik volg hier de christelijke traditie, gebaseerd op de Handelingen. Wat historisch precies gebeurd is, zullen we nooit weten en dat hoeft misschien ook niet.

Afbeelding: Botticelli, altaarstuk van St Barnabas, Uffizi Galerie. Dit is een vrije licentie, zoals in de definitie van Vrije Culturele Werken.