Zolang een mens leeft, weet je niet wat die zal
doen in de toekomst. Ook diens verleden is je maar gedeeltelijk bekend. De
meest aardige persoon heeft misschien een onaardig verleden. De meest
onaardige persoon kan nog veranderen in de goede richting. In bedrijfsmanagement wordt heden
ten dage aanbevolen om medewerkers niet als goed of slecht te beoordelen, maar
om te beschrijven hoe hun collega’s bepaalde gedragingen ervaren. ‘Klasseer’
mensen niet. Zeg niet hoe iemand is, maar hoe die zijn/haar gedrag kan veranderen.
Het lijkt wel dat de wereld niet maalt om morele goedheid, alleen om succes. Maar zelfs inzake succes is het verstandig niet te snel te oordelen, en te beseffen dat alles zeer snel kan veranderen. Ook inzake succes worden de bloemen uitgedeeld aan de finish.
De Kerk verklaart niemand heilig tijdens diens
leven. De heiligverklaring wijst doorgaans niet op een afwezigheid van
zondigheid in iemands leven, integendeel, maar op het globale streven en de
globale betekenis van iemands leven tot op de dag van vandaag. 'Heilige' en 'zondaar' zijn geen antoniemen. Vele heiligen waren notoire zondaars, maar zij stierven doorgaans niet in hun zonden. Omgekeerd mag je
een zondaar die nog in leven is nooit opgeven. Hij/zij kan tot op de laatste
dag van zijn/haar leven tot bekering komen. Dismas, de ‘goede moordenaar’ die
aan de rechterhand van Jezus gekruisigd werd, weet zijn ‘leven te redden’ met enkele goede woorden in zijn laatste uren. Het is vaak de dood, de eindstreep van het
leven, die het 'laatste oordeel’ over iemands leven velt, maar wij mensen zijn nooit in staat dat oordeel uit te spreken.
Eenvoudiger gezegd, vergeving, bekering en verzoening zijn
altijd mogelijk, tot op de laatste seconde van je leven. Er is dus altijd hoop. Het is een van de hoekstenen van het christendom.
Foto: poort van de dom van Sankt Pölten, Oostenrijk
2023 ©Wim Lahaye
Geen opmerkingen:
Een reactie posten