Klaar voor Kerstmis

Als Kerstmis komt, voelen de ganzen aan dat het hun beurt is voor de grote slachting. Dat geldt ook voor de ganzen op de arbeidsmarkt. Het vetmesten wordt gestopt en de lever moet eruit. Heerlijk geserveerd met uienkonfituur op de feesttafel van de aandeelhouders. De ganzen doen wat ze kunnen om aan de slachting te ontsnappen. Ze tonen zich nog langs hun beste kant op het internet. Nog een laatste keer epibreren in de sociale media voor de man met de hakbijl komt.

We hebben een maatschappij gemaakt waarin alleen werk en verdienste nog betekenis hebben. Vele mensen hebben jarenlang het beste van zichzelf gegeven en ontdekken nu dat ze niets meer te betekenen hebben. Ze zijn nergens voor nodig. Dat is volledig in strijd met wat ze altijd gedacht hebben. Ze hebben bijzondere prestaties geleverd. Ze dachten dat ze ook bijzonder waren, dat hun werk bijzonder was en dat ze zouden opklimmen naar de top.

De vraag is waarom ze opgevoed werden met het knotsgekke idee dat ze iets moesten betekenen in de maatschappij, en nog gekker dat ze moesten opklimmen naar de top? Was het de enige manier om ze te motiveren om zo hard te werken? De vraag is ook waarom we met zovelen zijn.

Er is niets immoreels aan “de economie”. De economie is gewoon een systeem zonder hart; ze is wel levensnoodzakelijk. De economie is niet van kwade wil, omdat ze geen wil heeft. Een aandeelhouder kan perfect sociaal voelend zijn. We zijn zelf vaak aandeelhouder zonder het te weten. We worden dan vertegenwoordigd door mensen die hun uiterste best doen om onze belangen te verdedigen. Het immorele van "de economie" zit misschien in onze blinde gehoorzaamheid aan de logica van het systeem. Maar ook dat is betwistbaar, want hebben we wel een keuze? De ganzen alleszins niet.

Zie ook Slender Man en de democratisering van het onderwijs. Bij mijn Engelstalige blogs ook Revolution is in the Air.