Slender Man

Slender Man is de nieuwste thriller van Guido Eekhaut. Het verhaal speelt zich af in Londen en Edinburg en het zou een goed scenario kunnen worden voor een zaterdagavond-crimi zoals Luther, DCI Banks of Taggart. Een gepensioneerde politieagente neemt het op tegen de Slender Man, die ik hier kort typeer als een computer-virtuele Jack the Ripper. De denktrant is seculier – postmodern. De verteltrant, die daarbij past, is sober, highbrow-rationalistisch, zonder veel pathos, zelfs niet als er doden vallen.

Het boek leest vlot en de plot is goed bedacht. Je legt dit boek niet zo snel neer want in elk hoofdstuk gebeurt er wel iets spectaculairs. Dit verhaal is volledig in de jij-vorm (tweede persoon) geschreven. Dat is op het eerste gezicht wel merkwaardig en gewaagd, maar het went snel en het heeft geen nadelige invloed op de aandacht van de lezer, eerder integendeel. Het heeft een specifieke bedoeling die op het einde van het verhaal duidelijk wordt.

Het misdaadverhaal is sterk maar voor mij is de achtergrond waartegen het verhaal zich afspeelt nog interessanter. Guido Eekhaut denkt graag na over de Future Shock en de globalisering. De auteur is enerzijds zeer optimistisch over de te verwachten technologische vooruitgang, maar hij lijkt eerder pessimistisch over het daadwerkelijke gebruik van die vooruitgang. Zijn maatschappijbeeld zou ik als “orwelliaans” typeren. Enerzijds toont hij een grote sociale bekommernis, anderzijds ook een groot wantrouwen tegen de feitelijke ‘systemische’ machthebbers. Ik vermeld graag enkele passages die me aangesproken hebben.

• “De stad (Londen) is allang niet Brits meer (…). Ze is een grandioos nieuw sociaal experiment, met een overheid die probeert controle te houden, maar daar niet meer in slaagt. Alleen in de media en door de politici wordt de schijn opgehouden dat dit een geslaagde samenleving is. De rest gaat gewoon haar gang, op zoek naar een volgende overlevingsstrategie.”

• “Ze zijn onderweg uit angst, eeuwige vluchtelingen. Er zal nergens een thuis voor hen zijn. .. Er zijn honderdduizenden daklozen, sommige leven met hele gezinnen in geïmproviseerde kampen, maar zo goed als onzichtbaar voor wie in de beschaafde delen van de stad komt. .(..) een onzichtbaar leger goedkope werkkrachten, steeds uitgebuit, altijd onbeschermd.”

• “De ganzen beseffen dat ze te traag of te oud zijn om nog indruk te maken. Ze zijn meelijwekkend. Eigenlijk realiseren ze zich op de terugweg te zijn, of alleszins onderweg om op het grote kapitalistische banket geserveerd te worden, gepluimd en geroosterd. Hen wacht een anonieme werkkubus of een uitstapregeling.”

In de Slender Man vind je geen political correctness maar wel een authentiek verlangen naar meer gerechtigheid voor de onverwacht grote zelfkant van de maatschappij. Ook als je niet vaak een thriller leest, kan je met dit boek op vakantie.