Die democratisering kan als een belangrijke verworvenheid beschouwd worden. Het is goed om een historisch besef over verworvenheden te onderhouden, anders dreig je je verworvenheden opnieuw te verkwanselen. De democratisering bracht meer welstand en een beter leven voor velen. Ze was ook nodig om nieuwe banen in te vullen. Ze heeft ook aan de algemene ontwikkeling van mens en maatschappij bijgedragen.
Er zijn echter ook een aantal minpunten. Net zoals bij geld, krijg je ook bij diplomas inflatie als je het aantal vermenigvuldigt. Was het (hoger) diploma vroeger een ticket naar de top, zo is het vandaag een minimum voorwaarde om mee te tellen in de maatschappij. Je ziet ook dat de hogere klassen nu op zoek gaan naar andere differentiërende factoren om de toekomst van hun nakomelingen veilig te stellen, bijvoorbeeld door te mikken op buitenlandse universiteiten met een uitzonderlijke reputatie. Op die manier raakt de democratisering toch weer een beetje ondergraven. Door de explosie van het aantal universiteiten en hogescholen is ook de vergelijkbaarheid van diplomas bijzonder moeilijk geworden. Tenslotte is er door de explosie van de aantallen ook iets in de ziel en de stijl van het hoger onderwijs verloren gegaan, maar dat is moeilijker hard te maken.
Maar het grootste probleem met die democratisering is eigenlijk dat ze niet voltooid is. Vooral meer meisjes hebben de stap naar hoger onderwijs gezet (en dat uit alle sociale lagen). Maar de kinderen van de eerste generatie migranten hebben dat om diverse redenen niet of te weinig kunnen doen. Dat is belangrijk om morgen de pluralisering van de (katholieke) school te kunnen bespreken.
Ik verwijs naar mijn vorige blog: "Onderwijshervorming is noodzakelijk".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten