Vergeving of vergiffenis is een van de mooiste aanbiedingen in de product portfolio van het christendom. Voor gelovigen is het een van de grootste gaven van God. Vergeving laat toe het kwaad achter zich te laten en het met hernieuwde moed anders te gaan doen. Om vergeving te (h)erkennen, moet je ook fout kunnen erkennen, en dat is meestal de moeilijkste stap zowel bij de dader als bij het slachtoffer. Een fout tegen de mens is vaak ook een fout tegen God en vice versa, maar soms heeft God een ander idee van wat fout eigenlijk is. We noemen een fout in de ogen van God een zonde.
Toen de
mens nog in God geloofde, zocht hij naar een manier om van zijn zonde verlost
te raken. De rooms-katholieke kerk had daar een geniale oplossing voor bedacht:
het sacrament van de biecht. Daarmee was meteen erkend dat vergeving en
verzoening zo belangrijk waren dat ze de status van sacrament mochten krijgen.
De protestantse kerken hadden het moeilijk met de biecht en vonden de
rechtvaardiging uit, maar dat maakte ze niet minder vrij van schuldbesef of
zondebesef, integendeel.
Ook vandaag
bestaat er nog een groot zondebesef, maar dan vooral in verband met de zonden
van anderen. De sociale media smullen ervan. Als een BV te diep in het glas of nog
beter in iemands boezem kijkt, kan hem dat een quasi onophoudelijke regen van beschimpingen
opleveren. Het is merkwaardig hoeveel mensen zich dan geroepen voelen haatmail
te sturen als waren zij God zelf, opperrechter van het heelal. “Iudex ergo
cum sedebit, quidquid latet, apparebit”. “Wanneer de rechter dan zal
neerzitten, zal alles wat verborgen is, tevoorschijn komen.“ Een nieuwe trend
is de publieke schuldbelijdenis, ook al is die nooit onmiddellijk voldoening
schenkend.
Gelukkig heelt
de tijd alle wonden. Het lijkt wel zo dat de vergeving zich ook in de seculiere
wereld een weg baant. En met de waan van de dag verandert ook de perceptie van
schuld, zodat je steeds een comeback kan maken, als BV, als politicus, of als andere
drager van schuld.
Vergeving
en verzoening behoren met vrede en vreugde tot de grote V’s van de zondagmorgen. Ik verwijs ook naar mijn blog: Iedere heilige heeft een verleden,
iedere zondaar een toekomst en naar Zin en onzin van publieke
schuldbelijdenissen.
Afbeelding:
Sint-Kornelius (schonk vergiffenis aan de Lapsi, de afvalligen van de
Kerk) te Kornelimunster bij Aken 2025 ©Wim Lahaye
Geen opmerkingen:
Een reactie posten