De Britse filosoof Alain de Botton beschreef het opvoeden van kinderen als een opdracht: “gently let them down in the misery of existence”. Een dosis Brits sarcasme doet altijd deugd. Het betekent ook dat de opvoeding aanvankelijk beschermend is en geleidelijk losser wordt tot het opgegroeide kind zijn vrijheid kan gebruiken om zich onvermijdelijk in de ellende van de wereld te storten.
Opvoeding speelt zich dus af in een spanningsveld tussen
ideaal en werkelijkheid, en tussen deugdzaamheid en prestatie. Alleen moet je
dat durven benoemen. De woorden ideaal en deugdzaamheid zijn uit het dagelijkse vocabularium verdwenen, ook al spelen ze nog altijd een rol.
We hebben deze maand september weer helemaal gewijd aan de
educatie:
1.
In Mozart Assassiné hekelden we nog maar eens de prestatiemaatschappij die
claimt talenten na te jagen, maar die uit hebzucht haar prooi stuk schiet met
kanonnen.
2.
Daartegenover stelden we de oude Tobit, die zijn zoon Tobias opvoedt tot deugdzaamheid, ondanks alles ('against all odds'). Hij drukt hem de gouden regel op het
hart, ook al weet hij dat zijn jonge zoon een gevaarlijke tocht tegemoet gaat. Tobias’
zachte landing is te danken aan God zelf, die een (verborgen) engel aanstelt om
Tobias te beschermen. Tobit heeft een schijnbaar vermetel vertrouwen in de
toekomst maar het is precies door dat vertrouwen dat alles weer goed komt.
Ik verwijs naar mijn blog: raising children in the 21st century.
Foto: Pieter Breughel de Oude, de val van Icarus, Museum Van Buuren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten