Dit boek van Manu Keirse is een warm pleidooi om meer oog te hebben voor het
innerlijk van onze medemens. Onze dagelijkse strijd om efficiëntie en winst drijft
ons vaak tot oppervlakkig–heid in de menselijke omgang. We moeten wat vaker stilstaan
bij een aantal vragen: wie is onze medemens eigenlijk? Wat beweegt hem/haar?
Wat vindt hij/zij betekenisvol? Minder oppervlakkigheid en meer diepgang dus.
Alleen zo bereiken we echt onze ware doelstellingen. Het boek is geschreven vanuit en voor de medische sector. Maar het is volgens mij even nuttig in het ‘gewone’ bedrijfsleven, als er al een gewoon bedrijfsleven zou bestaan.
Voor mij persoonlijk waren twee gedachten in dit boek interessant
om mee te nemen: (1) Neem het risico om aanvechtbare dingen
te zeggen, als daardoor de vitale vragen aan bod komen (gebaseerd op een citaat
van Dietrich
Bonhoeffer) (2) Respecteer terechte autoriteit, en rebelleer tegen
onterechte autoriteit. Het respecteren valt me gewoonlijk gemakkelijk, maar het rebelleren moet ik duidelijk eens wat vaker gaan
doen. We zijn immers on-gehoorzaamheid
verschuldigd aan mensen die alleen hun eigenbelang dienen. De auteur pleit
ervoor om kinderen al heel vroeg het onderscheid te leren maken tussen authentiek
en misleidend leiderschap. Dat lijkt me ook heel relevant in de hedendaagse strijd tegen
het pesten en voor de inclusie van wie anders is.
Ik verwijs ook naar mijn blogs “De
Schreeuw om Aandacht” en “Soulmade
– Bezieling op het werk”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten