Geschiedenis maakt geschiedenis

Leopold II werd koning der Belgen in 1865, honderd jaar voor mijn geboorte. Op dat moment was de Max Havelaar al vijf jaar verschenen. De Max Havelaar was nota bene niet in Amsterdam maar in Brussel geschreven. Het ging natuurlijk niet over Kongo maar over Nederlands Indië, maar de wantoestanden in sommige koloniën waren dus genoegzaam bekend. Onze lieve buurlanden waren trouwens ook niet bepaald zachtaardig met hun koloniën.

Het standbeeld van Multatuli kwam er echter in 1987, en dat is natuurlijk wel wat later dan de talrijke standbeelden van Leopold II. In Leopolds tijd was Multatuli een sjofele Sjaalman, een zonderlinge linkse rakker die nergens voor deugde. Maar er waren dus toch al klokkenluiders in de 19de eeuw! Waarom werden ze niet gehoord en waarom krijgen ze nu pas hun volle erkenning?

Batavus Droogstoppel geeft zelf het antwoord op bladzijde 1 van de Max Havelaar: omwille van de koffie! Blijkbaar is het uiterst moeilijk om de waarheid onder ogen te zien als je daarbij zeer veel te verliezen hebt. En dat is vandaag ook zo. Als we dus willen weten wat onze nazaten ons zullen verwijten, moeten we nagaan wat we zeker niet willen veranderen ook al weten we best dat het schade toebrengt aan anderen. (Het milieu is zeker een gewetensonderzoek waard.)

Ik verwijs ook naar mijn blogs: "Zin en onzin van collectieve schuldbelijdenissen" en "De waanzin van het intellect".