Tijdens de Goede Week, de week voor Pasen, krijgen we
steevast de allermooiste muziek te horen. Gelovigen zowel als niet-gelovigen komen talrijk naar de opvoeringen die in alle cultuursteden van
Europa plaatsvinden. Drie werken springen daarbij in het oog.
De Mattheüspassie van Bach met liederen als “Erbarme dich”,
“Mache dich mein Herze rein”, “Wir setzen uns mit Tränen nieder”. In dit
adembenemende “Gebt mir meinen Jesum wieder" is Judas zelf aan het woord. Hij sterft van berouw en
werpt zijn dertig zilverlingen voor de voeten van de hogepriesters en hun
trawanten.
Het Stabat Mater van Pergolesi
beschrijft het verdriet van Maria en Johannes bij het kruis. Dit ontroerende
werk staat al sinds 2015 onafgebroken aan de leiding van de Klara Top 100. Het volstaat even te luisteren om te weten hoe dat komt.
De Miserere van Gregorio Allegri heeft een merkwaardige geschiedenis. Paus Urbanus VIII vond
het stuk zo mooi dat het alleen tijdens de Goede Week in de sixtijnse kapel
mocht opgevoerd worden; overtredingen werden bestraft met excommunicatie. Het
werk bevat eigenlijk maar één enkele melodieuze zin, maar die heeft inderdaad
een bloedstollend hemels karakter. Mozart trok zelf naar Rome om het werk te beluisteren en neer te schrijven.
Hoe zou het komen dat het lijdensverhaal inspiratiebron werd
voor deze magistraal mooie muziek? Misschien omdat de componisten alle verdriet
van de mensheid wilden samenballen in één muziekstuk ter nagedachtenis van deze onvergetelijke mens. Misschien is het een poging tot herstel van het onherstelbaar
kwaad dat onschuldige mensen overal ter wereld telkens weer wordt aangedaan.
Ik verwijs naar mijn blogs: “Thank
you for the music” en naar “Goede Vrijdag”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten