Ode aan de architectuur (2) Griekenland

Mijn reis naar Griekenland levert me twee interessante gedachten op. (Ik ga hier niet in op de verschillende bouwstijlen; die hebt u zelf wel op school geleerd.)

De zoektocht naar de ideale verhoudingen..de zogenaamde Gulden Snede. Hoe moet de verhouding tussen lengte en breedte zijn om een rechthoek 'volmaakt' qua verhouding te maken? Het is inderdaad een fascinerende gedachte. We weten dat Euclides deze verhouding kende. Maar waren de Oude Grieken er echt bewust mee bezig als ze tempels bouwden of is het een Hineininterpretierung van classici en romantici, als zij naar Griekse tempels keken?

Toch bestaat er zoiets als een ‘ideale’, zoniet een ‘mooie’ ongelijkheid, en die zou liggen bij (1+sqrt(5))/2=1,618.... , de limiet van de verhouding van opeenvolgende getallen in de rij van Fibonacci. Het is een mooi stukje wiskunde en het blijft een nuttige tip voor designers.

Een andere gedachte is dat het gebouw nooit los staat van zijn omgeving. De meest geslaagde architecturen zijn die waar het gebouw een unieke plaats vindt in het landschap. Dat is zo op de Acropolis, maar ook en vooral in Delphi. Maar de allermooiste plek in Griekenland is volgens mij de tempel van Poseidon in Sounion, op het meest zuidelijke puntje van het Attika schiereiland. De tempel is gericht naar de zuidelijke zee en lijkt op deze plek land en zee te verbinden. Vele mensen bezoeken deze tempel bij zonsopgang of zonsondergang. Deze plek kwam al eerder voor in mijn blog "The Style is the entire human Being".

Ik verwijs ook naar mijn blog: "De magie van plekken".