Het kerkelijke jaar staat in het teken van de geestelijke werken van barmhartigheid. Het zijn:
- De onwetenden onderrichten
- In moeilijkheden goede raad geven
- De bedroefden troosten
- De zondaars vermanen
- Het onrecht geduldig lijden
- Beledigingen vergeven
- Voor de levenden en overledenen bidden
- Tijd schenken aan burn-out slachtoffers
- De bejaarden bezoeken
- Zich ontfermen over de zwakzinnigen
Nummer 8, 9 en 10 stonden niet op de lijst van de Kerk; ik heb
ze zelf toegevoegd omdat ze manifest ontbraken. Het getal tien is overigens even heilig als het getal zeven. De doelgroepen van werk 8, 9 en 10 (de uitgebranden, de bejaarden en de zwakzinnigen) zijn niet alleen zeer talrijk; ze liggen me ook nauw aan het hart. De lijst is overigens niet alleen nuttig
voor degenen die barmhartigheid moeten tonen, maar ook voor degenen die hopen barmhartigheid te ontvangen.
Een kleine uitweiding over nummer 4, de zondaars vermanen. Bestaat de zonde nog wel? Dat hangt ervan af wie ze bedrijft. Onze tijd heeft een afkeer van moraalridders omdat zij de
individuele vrijheid boven het collectief geluk stelt. In de Handelingen der
apostelen wordt nochtans duidelijk aanbevolen de zondaars te vermanen, onder
vier ogen, en zo nodig met een getuige, onder zes ogen dus. Je moet dat eigenlijk doen uit liefde voor de zondaar.
De zondaars vermanen is echter het minst populaire geestelijke werk van barmhartigheid en het is wellicht ook het werk waar ik zelf het meest moeite mee heb. Ook al
staan mijn blogs bol van de moraliserende boodschappen, een persoonlijke
vermaning blijft altijd moeilijk. Verlos ons, Heer, van moraalridders. Het is
een gebed dat de Farizeeën al baden in het jaar 30 A.D., een gebed dat uiteindelijk ook verhoord werd.
Deze blog is dus geen moraliserende blog. Ceci n’est pas une pipe.
Ik verwijs naar mijn blog De
barmhartige Samaritaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten