Waarom goede mensen elkaar kwetsen

De meeste lezers van mijn blog zijn goede mensen, en ik reken me graag bij deze goede mensen want ik lees mijn blog soms ook wel eens. We stelen niet, we werken hard, we betalen onze rekeningen, we zijn goed voor onze familie en vrienden, en soms ook voor de zwakkeren in de samenleving. Toch kwetsen wij goede mensen elkaar. Maar omdat we goede mensen zijn, is het beter te zeggen dat we ons ongewild kwetsen aan elkaar. De vraag is hoe dit komt.

De vraag is ook interessant omdat we elkaar bijna doodknuffelen in deze donkere dagen. We luisteren naar verhalen over kwetsbaarheid uit de oude doos (het kerstverhaal en het verhaal van de onschuldige kinderen). En daarna naar bloedstollende verhalen over kwetsbaarheid op het nieuws. Die verhalen suggereren dat goede mensen zich vooral gekwetst weten door slechte mensen. Dat kan wel gebeuren, en met grote gevolgen, maar de kans is erg klein. We voelen ons veel vaker gekwetst door goede mensen uit onze buurt.

Een eerste reden daarvoor is dat we goede mensen zijn: we leggen de lat dus erg hoog voor onszelf en dat kan de indruk wekken dat we die lat dus ook hoog leggen voor onze medemensen. Maar dat betekent ook dat we het wederkerige gevoel hebben dat die medemensen de lat ook hoog zullen leggen voor ons! Dat kan leiden tot schuchterheid en angst om aan de vereisten te voldoen.

We vertonen als goede mensen ook een pekelzonde: we roddelen graag om ons beklag te maken over mensen die het minder goed doen. En als je aan ons goede mensen zou vragen wat we werkelijk in ons hart het meest vrezen voor onszelf, dan is dat waarschijnlijk 'de achterklap'. We doen onwaarschijnlijk veel om achterklap te vermijden, soms zelfs het onmogelijke.

Daarom gaan we als goede mensen ook vaak veronderstellingen maken over de verwachtingen die onze medemensen over ons hebben en dat is de meest gevaarlijke activiteit van allemaal ! We tonen onze kwetsbaarheid niet graag; we tonen ons liever stoer en onbewogen. Het nadeel is dat we het moeilijk hebben om verlangens uit te drukken en om onze eigen beperkingen toe te geven. Het kan leiden tot schuchterheid en pijnlijke faalangst.

Zo kunnen we ons kwetsen aan onze goede medemens zonder dat hij/zij het weet. En zo kan hij/zij zich kwetsen zonder dat wij het weten.