De vakbonden worstelen met een probleem van maatschappelijke relevantie. Ze zien wel in dat ze de belangen van de werknemers moeten verdedigen maar ze vertrekken vanuit een verouderd beeld van arbeid.
Een klassieke vraag is hoe je een werknemer best kan belonen. Er kunnen meerdere redenen zijn om hem te belonen. Misschien is de algemene productiviteit verbeterd, omdat de nieuwe technologie toelaat hetzelfde werk te doen met steeds minder mensen . Het kan ook gaan over een individuele bonus, een gebaar naar een individuele medewerker, omwille van zijn bijzondere inzet.
Het klassieke paradigma is dat men de werknemer een hoger loon of een bonus geeft. Daar zijn een aantal problemen mee. Het probleem is niet dat de werknemer dit extraatje niet kan gebruiken, integendeel. Maar het verhoogt zijn geluk niet. Door de concurrentiedruk zal hij misschien harder moeten werken om die loonsverhoging waar te maken, zoniet is hij een verhoogde financiële belasting voor de firma. Bovendien willen andere hardwerkende medewerkers natuurlijk ook beloond worden. Kortom, de loonsverhoging is niet voelbaar en verdampt in verhoogde fiscale lasten. De aandeelhouders waken erover dat de werknemers niet te hard verwend worden.
En op lange termijn zullen algemene loonsverhogingen alleen leiden tot algemeen verhoogde woningprijzen en huurprijzen. Door de schaarste aan goed gelegen en aangename woningen, zullen de kopers en huurders telkens tot de pijngrens gaan van hun inkomen om de woning van hun dromen te krijgen. Verhoog je het inkomen, dan verhoog je die financiële pijngrens. De woningprijzen zullen stijgen en de eigenaar of verkoper van de woning waarin je wil leven, zal dus de meeropbrengst in zijn zak steken. Dat is goed als je veel vastgoed hebt om te verhuren of te verkopen, maar als gewone werknemer heb je daar weinig aan. Je -al dan niet geïndexeerd- loon is stiekem naar iemand anders gegaan.
Men vergeet dat er een andere manier van belonen is. Je kan je werknemer bijvoorbeeld belonen met extra vakantiedagen of een flexibelere arbeidstijd, eventueel zelfs met een vrij weekje. De impact op het geluk van de werknemer is nu veel groter. Hij kan beter ontspannen en heeft wat vrije tijd om iets met zijn loon te doen. In een tijd waarin de druk op de ketel veel te groot is, is dit een enorm geluksverhogend voordeel voor de werknemer.
Natuurlijk gaan de werkgevers steigeren bij deze gedachte. Hoe gaan we dit financieren? Ik geef toe dat ik er ook nog niet helemaal uit ben. Maar er zijn sterke aanwijzingen dat het werktempo opgelegd door PC en smartphone zo hoog is, dat werknemers langdurig in té stresserende omstandigheden moeten werken en wellicht zijn ze net daardoor minder efficiënt. Een vermindering van hun arbeidstijd zal dus hun effectiviteit en hun creativiteit verhogen.
En het is ook goed tegen de files, als niet iedereen tegelijk op de baan is.
Ik verwijs naar mijn blog Onze Werkbiotoop en naar deze link.
Afbeelding: Constantin Meunier - De gieterij te Seraing. This is a freely licensed work, as explained in the Definition of Free Cultural Works.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten