Een weg van verstilling

In deze woelige tijd is het een beetje onwezenlijk te praten over stilte, sereniteit, ingetogenheid, inkeer of bezinning. Ze lijken verdwenen in een stoffig verleden, samen met de betekenis van hun woorden. Of je nu gelovig bent of niet, het loont de moeite je eens te laten onderdompelen in een bad middeleeuwse mystiek. Een tekst van Thomas a Kempis kan me op een genadig moment losrukken uit mijn zorgen en me optillen naar een hoger level.

Pater Marcel Braekers voert ons hier langs "Een weg van verstilling" met teksten van Meister Eckhart, een beroemd Duits mysticus uit de 13de eeuw. Het is geen gemakkelijke weg, maar de zoektocht is vandaag nog altijd even actueel en relevant. Er is het kleine en het grote lijden dat ons telkens weer op zoek doet gaan naar de zin van het leven. Daarnaast zijn er "vonken" en "mosterdzaadjes", aangereikt door medemensen die ons soms doen opleven. De "goddelijke intuïtie" en het verlangen naar ontmoeting mogen dan al bestaan bij vele mensen, het blijft toch een open vraag of die zoektocht uiteindelijk ook kan leiden tot een ontmoeting met een ultieme "persoon" die daar misschien ook zelf kansen toe schept. Hoeveel boeken je ook schrijft en hoeveel woestijntochten of bedevaarten je ook onderneemt, het blijft uiteindelijk altijd een "kwestie van geloof" en misschien ook een kwestie van genade.

Maar dit is wel een thema dat in vele culturen opduikt: je moet iets kunnen loslaten om iets hogers te kunnen bereiken. In onze Bijbel staat: "Wat verborgen bleef voor verstandigen, wordt aan kinderen geopenbaard". In het Boeddhisme en Zenboeddhisme wordt naar verlichting gestreefd door armoede en "niet-verlangen". In de Veda's en in de latere Indische Upanishaden wordt de wijsheid beschreven aan de hand van ontkenningen: "Zij die het niet kennen, kennen het ..."

Religieuze waarheden kunnen blijkbaar alleen aan de hand van manifeste ongerijmdheden omschreven worden. En dat blijft je verbazen, hoe vaak je er ook bij stilstaat.