Stille zaterdag in luidruchtige wereld

Mijn kinderen ondervinden geregeld de nadelen van mijn levensovertuiging. Ze maken deel uit van een koor dat bij belangrijke christelijke dagen zoals Palmzondag moet optreden en iedere zondagmorgen moeten ze aanhoren waar mijn levensovertuiging om draait. Dat staat in hun agenda vrij belachelijk, vooral in de grote concurrentie met dansoptredens, sleep-over feestjes, winkelzondagen en bezoeken aan pretparken. Het is zeer on-cool en er wordt behoorlijk om gelachen, tenzij erover gezwegen wordt. In een tijd van respect voor diversiteit in al haar vormen en anti-pest acties op school, moet groeiend misprijzen voor eigen achtergrond blijkbaar wel kunnen.

Op deze stille zaterdag is het dan ook moeilijk je te 'outen' als volgeling van Christus. Dat was ook zo op die bewuste Stille Zaterdag - Grootsabbat van het jaar + 30 nC. Vandaag staat ons leven niet meer op het spel maar wel onze coole reputatie. Het is ooit anders geweest... En toch willen hedendaagse christenen niet terug naar het triomfalisme van het Rijke Roomse Leven. Het hedendaagse christendom is misschien door recente loutering bescheidener en sympathieker geworden. Maar we mogen niet toelaten dat onze kinderen met de vinger gewezen worden. Wat we nodig hebben in onze Kerk is een Opstanding gedreven door opstandigheid. Dat zou morgen kunnen gebeuren.

Zie ook de invloed van mainstream.