Levensstijl

Iedereen is het erover eens dat het evenwicht werk - leven zoek is. We horen overal problemen rond burnout en depressie en oplossingen gaande van mindfulness tot traag brandende suikers. Het probleem zit natuurlijk tussen onze twee oren. We hebben mekaar een 'waardenschaal' aangepraat die niet realistisch is en niet kosjer en we volharden in de boosheid. Welke zijn dan de problemen?

1) Er is inderdaad een herschikking nodig van onze waarden. In bijbelse taal dienen we de Mammon. Dat wil zeggen dat we de medemens alleen erkennen voor zijn verdiensten en zijn prestaties. We denken respectvol te zijn maar we hebben eigenlijk alleen respect voor de winnaars van de rat race. Onze kinderen moeten perfect zijn. Wijzelf moeten perfect zijn. Maar ons perfectionisme geldt alleen voor onze prestaties, niet voor ons gehele mens-zijn. Eigenlijk hebben we te weinig zelfrespect. De meritocratie, een monster dat we zelf gemaakt hebben, heeft ons in haar greep.

2) De snelheid van het verkeer en de media vertroebelen onze realiteitszin. Onze verwachtingen zijn telkens onrealistisch. We ontkennen halsstarrig onze eigen beperkingen. Het is een zonde van hoogmoed.

3) Alles staat in het teken van efficiëntie. Schoonheid moet wijken voor functie en snelheid. Nooit in de geschiedenis was de mode zo lelijk.

4) We waarderen het kleine te weinig. Daardoor maken we geen tijd. Tijd maken voor een praatje met de buurman of een kleine wandeling is absoluut noodzakelijk. Ik ben ook een grote voorstander van een herinvoering van de zondagsrust, ook al gaat u beweren dat die niet afgeschaft is.

Ik verwijs graag naar mijn vorige blog, evenals naar time and energy in households en meritocracy is merito-crazy.