Godsdienst is cultuur en cultuur kan een dienst zijn aan God. Godsdienst is dat gedeelte van de cultuur dat zich met de menselijke conditie, de grote levensvragen bezighoudt. Dat godsdienst een slechte naam gekregen heeft, heeft precies te maken met het feit dat men deze waarheid steeds ontkend heeft. De leiders en de belijders van christendom, Islam en jodendom plachten de eigen godsdienst te beschouwen als een absolute waarheid. Als zodanig stond godsdienst boven alle cultuur en kon de cultuur hoogstens een uitdrukking zijn van de absolute waarheid en dat gebeurde dan in de vorm van religieuze kunst.
In het onderwijs begint men meer aandacht te besteden aan andere wereldgodsdiensten en levensbeschouwingen. Ik vind dit een zeer positieve evolutie. Conservatieve stemmen klagen dan over 'relativisme'. Ze vinden dat daarmee de eigen godsdienst onderuit gehaald wordt en dat de jeugd haar eigen godsdienst niet meer kent. Het laatste is waar, maar het eerste niet. Het is pas door te zien hoe mensen in de loop der eeuwen over de ganse aardbol betekenis hebben gegeven aan hun menselijke conditie, dat je de schoonheid daarvan kan gaan ontdekken. Het geloof in een godsdienst mag niet berusten op een blind volgen van ingehamerde dogma's; als je de dogma's letterlijk interpreteert, worden ze karikaturen en verliezen ze alle betekenis; je creëert dan afkeer. Op die manier kan godsdienst gemakkelijk misbruikt worden om strijd te rechtvaardigen (hetgeen uw en mijn God niet welgevallig kan zijn).
Godsdienst moet berusten op een diep vertrouwen dat de diepste verlangens van alle mensen dezelfde zijn en dat de mooie verhalen in de grote boeken voor ons een grote betekenis kunnen krijgen. Als men dit kan overbrengen naar de jeugd, kunnen de wereldgodsdiensten in diversiteit en vrede samenleven, en dat moet ook hier in eigen land en stad kunnen gebeuren.
Foto: Luciano Mortula / Shutterstock.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten