Ode aan het verenigingsleven

In een tijd waarin graaizucht en wanhoop de toon zetten, is er altijd een licht in de duisternis. Wie meent dat geld en gewin de enige drijfveren van de mens zijn, moet eens kijken naar ons rijk verenigingsleven. Iedere dag zetten duizenden vrijwilligers zich in voor hun vereniging. Het kan gaan over sport, cultuur, ziekenzorg, milieu, liefdadigheid, vorming, enzoverder.

Verenigingen hebben een extreem positieve impact op de samenleving. Ze brengen mensen bij elkaar die mekaar anders nooit zouden kennen. Mensen van verschillende beroepsgroepen, sociale klassen en leeftijden. Het verenigingsleven is ook zeer vormend. Men leert er van mekaar en men leert leiding geven op een onschadelijke manier. Op die manier levert het verenigingsleven een wezenlijke bijdrage aan de privé nijverheid. De gratis arbeid van de verenigingen heeft een grote impact op ons welzijn.

Het is niet zo dat alles perfect loopt. De allochtonen vinden nog te moeilijk de weg naar ons rijk Vlaams verenigingsleven. Een ander probleem is dat beroepsactieve jongeren ondervertegenwoordigd zijn  tegenover energieke senioren, vooral in de culturele organisaties. De rat race van het beroep eist een hoge tol. De meerderheid verliest de race. Jongeren vergeten dat verenigingen belangrijke informatienetwerken zijn. Ze bieden ook een alternatieve bron van erkenning en voldoening.

Verenigingen versterken het lokale weefsel. Maar ze hoeven niet langer uitsluitend lokaal te opereren. Ze hebben de voordelen van Internet 1.0 en 2.0 volop kunnen uitbaten. Misschien verdienen ze wat meer plaats in ons medium televisie. Er ontstaan nu meer en meer virtuele organisaties en netwerken die op een of andere wijze ijveren voor een betere wereld. Laten we onze verenigingen eren. Ze zijn het zout der aarde.

Zie ook mijn verenigingen (en sluit u aan).