In een vorige blog schreef ik al hoe we meer en meer onze
tijd moeten rechtvaardigen. Maar we moeten ook meer en meer ons inkomen
rechtvaardigen. Dat komt omdat er niet genoeg geld is voor iedereen. De rijken
moeten zich natuurlijk rechtvaardigen omdat ze veel krijgen. Maar de armen
moeten zich nu ook rechtvaardigen omdat ze misschien een uitkering ontvangen
zonder verdiensten te hebben gerealiseerd.
Vorige week vernamen we al wat iedereen met zijn ellebogen
kon aanvoelen. De instroom van migranten levert geen batig saldo op in de
sociale zekerheid. Een relatief te groot deel van hen moet vandaag van een uitkering leven, en kan niet voldoende bijdragen in de sociale zekerheid en in de ziekteverzekering
om op het einde van zijn leven met een positief saldo te eindigen. Als de West-Europese
landen werkelijk zouden geloven dat vluchtelingen en migranten economische
welvaart brengen, dan zouden ze aan Hongarije smeken of ze nog meer mensen met bussen konden komen ophalen. Maar je moet niet noodzakelijk geloven in economisch
nut om in bepaalde gevallen menselijkheid te tonen. Je zou met andere woorden
bereid kunnen zijn om voor je getoonde menselijkheid te betalen, sommigen
zullen zelfs zeggen: te boeten.
Maar leveren wij ‘autochtonen’ wel een batig saldo op in de
economie? Dat is lang niet zo zeker. Is ons werk wel economisch nuttig? Krijgen
we relatief niet te veel? En vooral: leven we niet te lang? Als we lang leven, brengen
we ons economisch saldo waarschijnlijk helemaal terug onder nul omwille van alle
zorgen die we van anderen nodig hebben. U ziet: die individualistische economische
evaluatie of justificatie leidt alleen maar tot ongerijmdheden; ik wou met bovenstaande
vragen alleen aantonen dat individuele economische rechtvaardiging een
bijzonder heikele onderneming is en dan spreek ik nog niet over diegenen die
door allerhande lichamelijke en geestelijke beperkingen niet eens kunnen bijdragen.
Het is natuurlijk wel een goed idee te proberen om iedereen
naar beste vermogen in te zetten op de arbeidsmarkt en daar moet nog heel wat
veranderen, om te beginnen bij de fiscaliteit. Maar uitkeringen zijn niet
altijd economisch negatief. Het hangt er ook van af hoe een uitkering
gebruikt wordt. Als die uitkering gebruikt wordt om ouderen te verzorgen of
om kinderen op te voeden, dan is dat geld waarschijnlijk relatief ‘nuttiger’
besteed dan wanneer het geld gebruikt wordt om wekelijks te gaan fuiven op
Ibiza.
De waarheid is dat weinigen onder ons zich tegenover de Mammon,
de economische God kunnen verantwoorden. Om het met de woorden van de “De
Profundis”psalm te zeggen: “Als u onze uitkeringen (onze zonden) blijft gedenken Heer, Heer wie
houdt dan stand?”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten