Na een lange winter
In de stilte van de dood
komt de aarde weer tot leven
word ik strohalm voor een kind
Mijn ziel wiekt als een leeuweriklied naar boven
tot boven ’t licht, zij lichter licht ontmoet
zij baadt zich in de blauwe ethergloed
en hoort met Hosiana’s ’t leven loven
Het floers is weg van d’eeuwigheid geschoven
en goddelijk leven gloeit in mijn gemoed
Mannen van Galilea
staan naar de hemel te staren
Ze hebben me niet begrepen
Ik wou slechts een legende zijn
Noodgevals
zal ik terugkeren
Als een wrakhout
daag ik aan
uw verre kusten
Meer moet gij niet geloven
Ik zet mijn boog in de wolken
Ik zet mijn boog in de wolken
Ik geef mijn Woord
aan de zwijger
Foto1: Wim Lahaye
Foto2: Anjo Kan / Shutterstock.com
Vrije bewerking van het gedicht Hemelvaart van Jacques Perk
Dat zijn een reeks archaïsche, buiten gebruik geraakte woorden achter elkaar maar wie daar doorheen prikt, komt tot de kern.
BeantwoordenVerwijderen