Noodzakelijk vertrouwen

Of we het nu leuk vinden of niet, we zullen steeds meer moeten samenwerken om problemen op te lossen. Dat is zo thuis, op het werk en in de politiek. De oorzaak is dat ons leven steeds complexer wordt en de inter-dependenties met andere mensen en organisaties nemen toe. Daarom is het tegelijk onze plicht om te vereenvoudigen (nutteloze interdependenties af te schaffen) maar we zullen daar slechts gedeeltelijk in slagen.

Dat samenwerken stelt zo zijn problemen. Het gaat vaak over mensen en organisaties die we zelf niet gekozen hebben en als we ze zelf gekozen hebben, doen ze toch niet noodzakelijk wat we wensen. Ze hebben nu eenmaal een eigen agenda, waarop weliswaar onze wensen kunnen ingeschreven worden. En omdat ieders agenda steeds meer overvol geraakt, zijn er geregeld problemen.

Samenwerking is niet mogelijk zonder een minimum aan vertrouwen. Maar hoe kan je nu vertrouwen hebben  in een 'vreemde' persoon of organisatie die een eigen agenda heeft? Een typisch probleem van deze tijd. De angst bestaat immers dat het eigenbelang van de ander gaat primeren en dat er van goede samenwerking weinig in huis komt. Men vergeet dat dit ook geldt vanuit het standpunt van de 'andere', de partner, voor zijn samenwerking met jou. We kunnen weliswaar alle vormen van samenwerking proberen in waterdichte contracten te gieten, maar dat biedt nog geen garanties, behalve voor de broodwinning van juristen.

Een maatschappij zonder vertrouwen is een hel. Je kan er niets zinnigs in bereiken, want iedereen werkt in defensieve mode. We moeten opnieuw leren vertrouwen. Er bestaat geen lakmoestest om te zien of iemand te vertrouwen is, ook al kan je voor belangrijke zaken wel informatie inwinnen. Maar als er geen reden is tot wantrouwen, waarom praten we onszelf telkens opnieuw wantrouwen aan? Voelen we ons veiliger wanneer de dagelijkse kwaadsprekerij over iemand anders handelt? De uitdagingen waarvoor we staan op het werk en in de maatschappij zijn vandaag totaal onoplosbaar zonder team-werk en team-vertrouwen. Ik verwijs ook naar "wantrouwen als oorzaak van hyperactiviteit".