donderdag 5 augustus 2010
Het nefaste argument van de wederkerigheid
Ik verwijs naar mijn vroegere blog over de scheiding tussen Islam en staat. In persoonlijke gesprekken, politieke commentaren, lezersbrieven en internetreacties verbaas ik me telkens bij het misbruik van het primitieve argument van de wederkerigheid in de politiek.
Ik was zeer blij gisteren met het pleidooi van Tom Naegels in de Standaard om voortaan in het 'islamdebat' alleen nog te debatteren over concrete misstanden, probleem per probleem en om niet langer alle migratieproblemen op een hoop te gooien.
Neem bijvoorbeeld het hoofddoekendebat. Je kan voor een verbod zijn of ertegen. (Voor alle duidelijkheid: ik ben tegen een verbod; ik vind dus dat een gemeentelijke beambte of onderwijzeres in het gemeenschapsonderwijs een hoofddoek mag dragen als zij dat zelf wil.) Als je voor een verbod bent, heb je misschien andere meer doorslaggevende argumenten, maar kom niet aandraven met de situatie in Saoudi-Arabiƫ of in Afghanistan en wat voor onrecht daar allemaal plaatsvindt.
Ik hoor vaak het primitieve argument van de wederkerigheid: "de moslima's moeten bij ons hun sluier afleggen, want als onze vrouwen naar die landen gaan, moeten zij zich ook aanpassen en als ze dat niet doen, worden ze wel gestenigd...". De redenering is niet alleen kinderlijk eenvoudig; ze is ook kinderachtig. Ten eerste, er is geen enkele westerse waarde die in strijd of in gevaar is bij het dragen van hoofddoeken. Ook de openbare orde is niet in gevaar. Ten tweede, wij moeten onze politiek niet afstemmen op wat in andere landen gebeurt. Dat is nu net het basisbeginsel van onze vrijheid!
Het argument van de wederkerigheid is gevaarlijk. Je gaat je visie baseren op een echt of vermeend onrecht dat in andere landen plaatsvindt en je gaat daarop je eigen politiek afstemmen. Daardoor verlies je in de eerste plaats je eigen vrijheid, je eigen wil om het op jouw manier te beslissen. Vervolgens ga je de logica van je vermeende tegenstander navolgen om uiteindelijk een gelijkaardig onrecht te begaan. Je doet met andere woorden precies wat je vermeende tegenstander wil... en bewijst eigenlijk dat je politiek zwakker bent.
Ik denk trouwens dat dit argument van de wederkerigheid een nefaste rol speelt in bijna alle politieke conflicten. Ik vermoed trouwens dat een Belgische staatshervorming pas haalbaar wordt als beide zijden afstappen van deze nefaste wederkerigheidslogica en als zij alleen nog ijveren voor datgene wat ze echt zelf belangrijk vinden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten