Na mijn analyse van de scheiding tussen Kerk en Staat werd het me duidelijk dat we ook meer en meer te maken hebben met een problematiek van scheiding tussen Islam en Staat. Ik moet deze problematiek vooraf definiëren. Ten eerste: wat het begrip 'staat' betreft. In de hier volgende analyse gaat het over de scheiding Islam - Staat in een westerse staat als de onze. Ik spreek me hier niet uit over de problematiek die zich stelt in islamitische landen als Saoedi-Arabië, Pakistan of Turkije.
Ten tweede: wat het begrip Islam betreft, bedoel ik hier de gematigde godsdienst waarin mensen naar eigen godsvrucht en vermogen de vijf zuilen van de Islam respecteren (Geloofsbelijdenis, Salaat bidden, Zakaat afstaan, Ramadan naleven en bedevaart naar Mekka). Ik bedoel hier niet de 'totale' of 'radicale' Islam inclusief de toepassing van de Sharia als wetgeving. Sommigen beweren dat die 'gematigde' Islam een contradictio is. Ik durf daaraan te twijfelen. Ten eerste zijn er tijden geweest waar het christendom zich ook al eens van haar fanatieke zijde liet zien en dat heeft er niet toe geleid dat een gematigd christendom niet mogelijk was. Ten tweede, zelfs al zou een gematigde Islam niet bestaan, dan bestaat volgens een Cartesiaanse denkwijze tenminste toch het concept van een gematigde Islam, aangezien ik het me best kan voorstellen. In onderstaande tekst moet ik dergelijke gematigde godsdient met de term 'Islam' duiden, al was het maar omdat ik er geen nieuw woord voor kan uitvinden.
Mijn tekst probeert aan te geven in welke mate westerse maatschappijen in hun wetgeving rekening kunnen houden met verzuchtingen vanuit deze 'Islam'-gemeenschappen. Daarbij zijn er twee principes.
Ten eerste mag de 'verzuchting' niet in strijd zijn met westerse waarden, daarover zijn politici het meestal eens. Maar ik stel vast dat we naar onszelf toe wel zeer permissief zijn wat betreft westerse waarden en dat we naar moslims toe wel erg streng zijn, zelfs een hoofddoek is al teveel.
Tweede principe is dat de allochtone minderheid meer inspanning moet leveren om zich aan te passen dan de autochtone meerderheid. Daarover zijn de meeste politici het ook eens, maar velen vinden dat autochtonen geen enkele inspanning moeten doen om tegemoet te komen aan wensen van een minderheid. Naar mijn bescheiden mening mag ook van de autochtone bevolking een kleine, graag gedane inspanning verwacht worden. En dan is er veel mogelijk, zie:
http://homepage.internet.lu/lahaye/politiek.html
http://homepage.internet.lu/lahaye/scheiding_islam_staat.pdf
Geen opmerkingen:
Nieuwe opmerkingen zijn niet toegestaan.