Is Allerheiligen de feestdag van de troost, zo is Allerzielen de dag van de ingetogenheid. Ingetogenheid ontstaat inderdaad wanneer je getroost bent. Het is een van de mooiste diepchristelijke gevoelens, maar het is ook moeilijk te beschrijven. Het is een gevoel dat ontstaat nadat je door een loutering heen gegaan bent. Je voelt dan tegelijk aanvaarding van lijden en dood, maar ook een diepe dankbaarheid voor leven en liefde. Ingetogenheid is vaak verbondenheid over de dood heen. De dode leeft nog een beetje in jezelf ; je hebt hem/haar in je hart begraven.
Gerard Reve vond Allerzielen de mooiste dag van het kerkelijke jaar, een krasse bewering. Nu zat Reve nooit om een krasse bewering verlegen, maar waarschijnlijk heeft dit precies met die ingetogenheid te maken. Reve was misschien zwaarmoedig, maar zijn werk bulkte van de ingetogen liefde. Reve verlangde naar het onbereikbare, de eenwording van alle eenzame zielen. Hij verlangde naar het paradijs en hoopte zelfs op de redding van zijn huisdieren Kinky en Knorretje Panda.
De herdenking van de doden is iets diepmenselijks. We moeten het blijven doen. Misschien niet te vaak. Maar wel minstens éénmaal per jaar en dat kan dan best op Allerzielen, zodat je niet alleen bent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten