De analyse van vorige maand heeft nog geen antwoord gegeven op de vraag hoe men zich dan moet gedragen in een 'turbulente' kennisomgeving. Als het 'traditionele' projektmanagement nergens meer toe schijnt te leiden, wat kan men dan nog doen?
Het traditionele projektmanagement kan wél nog werken, maar dan moet er aan een aantal basisvoorwaarden voldaan worden, en daar nijpt het schoentje meestal.
Projektmanagement vergt planning en controle, en planning en controle vergen goede informatie. Goede informatie kan alleen uitgewisseld worden in een klimaat van vertrouwen tussen medewerkers en meer specifiek tussen 'werkmieren' en managers.
In een omgeving die onder hoge druk staat, is dat vertrouwen vaak zoek. Men probeert de eigen onmacht en zwakheden af te wentelen op de anderen. Er wordt dan geen objektieve informatie meer uitgewisseld en alle planning en controle zijn dan contraproductief, want gebaseerd of wederzijdse verdachtmakingen. De onzekerheid over de projektgegevens is in zo'n omgeving steeds 'de schuld' van iemand.
Dat dit vaak voorkomt in hedendaagse kennisomgevingen, heeft te maken met het feit dat wij met een 20ste eeuws paradigma (Wie hard werkt, haalt zijn doelstellingen. Wie zijn doelstellingen niet haalt, is lui of dom. De toekomst is voorspelbaar.) leven in een 21ste eeuwse kennisomgeving (waarin niet het individu, maar alleen het team zinvolle resultaten kan behalen en waarin de toekomst en de te behalen resultaten bij definitie onduidelijk en ambigu zijn). Een typisch probleem is dat medewerkers hoge verantwoordelijkheden krijgen zonder aangepaste autoriteit. Vandaar de veelvuldig gehoorde klachten van stress en burnout.
Een basisvoorwaarde voor vertrouwen is respect. Respect van de manager voor zijn projektmedewerkers en respect van de medewerkers voor de manager. De manager staat niet tegenover zijn team maar is een deel van zijn team. De medewerkers staan niet tegenover de manager maar voelen zich mede-managers en mede-verantwoordelijk.
Dit respect zal zich automatisch vertalen in begrip. Begrip voor fouten die gemaakt zijn in de planning. Begrip voor fouten in het werk. Maar ook: begrip voor de inherente zwakheden en tekorten van eenieder, en het besef dat deze nooit met communicatie alleen kunnen opgelost worden. Voor deze ' grondhouding' bestaat een mooi woord: de lankmoedigheid.
Lankmoedigheid vergt nederigheid. Zij die de eigen zwakheden kennen, kunnen het meest begrip opbrengen voor zwakheden van anderen en kunnen het best de sterktes van anderen naar voren halen. Zij zullen de beste resultaten halen als manager.
Respect zal zich ook vertalen in motivatie. Medewerkers zullen het gevoel krijgen dat gereduceerde doelstellingen en kleine successen toch haalbaar zijn, dat ze niet afgerekend zullen worden op de geringste fout. Het vertrouwen genereert een goede teamspirit, waarin het onmogelijke soms toch mogelijk blijkt te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten