Onze werkomgeving is grondig veranderd. Enerzijds komt dat door de teloorgang van vaste structuren in de organisaties en de versnelling van het werktempo door nieuwe werkmiddelen zoals computer en GSM. Anderszijds komt dat doordat we meer een kennis-gebaseerde economie hebben, waardoor alle routine wegvalt en iedereen een unieke bijdrage in de organisatie moet leveren.
Deze wijzigingen hebben geleid tot hoge werkdruk, stress en grote onzekerheid bij leidinggevenden. De traditionele managementmodellen werken niet meer. Maar er is ook grote onzekerheid in de stijl van leidinggeven: moet men meer vrijheid laten of juist meer autoritair worden? Moet men vriendelijk zijn of hard en zakelijk? Wat is het belangrijkst: de doelstellingen van de onderneming of de gezondheid van de medewerkers?
Op deze vragen kan men een antwoord vinden in de boeken van de Benedictijner monnik Anselm Grün: Bezielend Leidinggeven en Spiritualiteit voor Managers. Anselm Grün toont aan dat er geen tegenstelling is tussen het belang van de onderneming en dat van de medewerker. Zijn managementboek is de 1500 oude regel van Benedictus. Benedictus schreef in zijn regel concrete aanwijzingen voor de kellenaar, zeg maar de econoom van de abdij.
In "Bezielend Leidinggeven" beschrijft Anselm Grün de essentie van de stijl van leidinggeven volgens Benedictus. Deze is altijd gebaseerd op respect voor mensen en dingen. De basishouding van een manager is er een van dienstbaarheid. De manager is er niet voor zichzelf maar voor zijn bijdrage aan God en mens, zijn rol in de totstandkoming van het Rijk Gods. Hij gaat dus zorgzaam om met mensen en dingen. Hij luistert aandachtig en zoekt naar wat zijn medewerkers nodig hebben. Hij draagt “als een vader”zorg voor de ontwikkeling van zijn medewerkers, voor de praktische zaken van zijn bedrijf en voor zichzelf.
In "Spiritualiteit voor Managers" gaat hij dieper in op de verschillende ‘deugden’ die daarbij van pas komen: rechtvaardigheid, waarachtigheid, dapperheid, matigheid, verzoening, bezonnenheid en wijsheid. Door meditatie en oefening moet de manager zich deze deugden eigen maken, en toepassen waar dat nodig is. Dit is geen wereldvreemde benadering; uit de regel van Benedictus en de boeken van Grün blijkt daarbij een verrassend realistische inschatting van de menselijke natuur.
Men ziet inderdaad dat veel fout loopt omwille van de grote ego’s en de grote ambitie van managers (zeg maar de hoogmoed). In die zin komen zijn aanbevelingen perfect overeen met die van klassieke managementgoeroes als Peter Drücker. De regel van Benedictus heeft niets aan actualiteit ingeboet. Wie de regel als leidraad hanteert, heeft niets te vrezen, integendeel: zijn medewerkers zullen gemotiveerd worden en de onderneming zal er goed bij varen. Benedictijns leiderschap is een ‘moderne’ stijl van leidinggeven die gericht is op duurzaamheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten