In het evangelie van Lucas stoot je van de ene verrassing op de andere. Je denkt dat je de godsdienst van je voorvaderen kent, maar dat blijkt helemaal niet zo te zijn en je bent intussen al 50 plus! Het beeld dat de meeste tijdgenoten van ons christendom hebben is dat het veel offers vergt. Christenen moeten zogezegd vooral offervaardig zijn, genereus en dienstvaardig. Christus navolgen lijkt nogal veeleisend en daarom is het ook niet meer zo populair.
Maar daar staat
toch wel iets tegenover. Christenen mogen veeleisend zijn! Ze mogen ook veel vragen
en moeten dat ook durven. Ze mogen gastvrijheid opeisen. Christenen zijn echte casse-pieds, "voetenbrekers" zoals de Fransen zo mooi zeggen. “In elk huis waar gij ook binnen gaat, …..
blijft in dat huis en eet en drinkt wat zij u aanbieden want de arbeider is
zijn loon waard! In elke stad waar gij binnengaat en ontvangen wordt, eet wat u
wordt voorgezet. In elke stad waar ge binnengaat en niet ontvangen wordt trekt
daar door de straten en zegt: 'Zelfs het stof uit uw stad dat aan onze voeten
kleeft, schudden wij tegen u af!' ”
Volgens het
christendom deugen de meeste mensen. De veeleisendheid van een christen is helemaal terecht! Als je goedheid predikt en beoefent, moet je ook kunnen
rekenen op goedheid. Christenen mogen erop vertrouwen dat de mensen goed voor hen
gaan zorgen en is dat toch niet zo, dan mogen ze het stof van hun voeten schudden
als een getuigenis tegen hun slechte gastheren. Barnabas en Paulus hebben dit volgens de Handelingen der Apostelen ook werkelijk gedaan in de stad Antiochië in Pisidië.
Ik verwijs ook
naar mijn blog de Barmhartige Samaritaan herlezen en naar mijn Engelstalige blog:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten