Rode draad
is wel de groeiende bezorgdheid over de ‘infantilisering van onze cultuur’. Iedereen
ergert zich geregeld aan de gang van zaken in het publieke debat. Er is een
geleidelijke afbraak waar te nemen van waarden als ‘goedheid’, ‘redelijkheid’
en ‘schoonheid’. We bespraken die evolutie al in het postmodernisme. Meer recent hebben we ook de
opkomst van het populisme
en de verruwende invloed van de sociale media op het publiek debat.
Rede en
religie vormen niet langer de maatstaf van de dingen; het zijn nu de ogenblikkelijke
emoties, de populariteitspolls en de stoere woorden die de dienst uitmaken in
het publiek debat. Zij onderscheiden de winnaars van de verliezers. Dat heeft geleid
tot miscommunicatie in de media, waarbij politici en journalisten opzettelijk op
zoek gaan naar onbegrip om de aandacht op te eisen. Meer en meer kiezen we voor
schaamteloze leugenaar-leiders, terwijl we degenen
die wel hun verantwoordelijkheid opnemen net veel strenger beoordelen op hun
verdiensten. Het blijkt nu dat die schaamtelozen het uitstekend met elkaar kunnen
vinden, ook over de landsgrenzen heen.
De
traditionele elites zijn in de verdrukking geraakt. De ivoren toren van de academici wordt aangevallen vanuit de sociale media, en vaak is
er zelfs sabotage van binnenuit. Daar schuilt toch wel een gevaar in. Als alles
ter discussie staat of afhangt van ogenblikkelijk sentiment, word je stuurloos
en glijd je af naar de macht van de sterkste. Ik verwijs ook naar mijn blog vloeibare waarden.
Ik kan dit boek
sterk aanbevelen aan al wie vanuit een maatschappelijke betrokkenheid op zoek
gaat naar inzicht in het hedendaagse gebeuren, met de hulp van eminente, waarachtig
bekommerde denkers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten