Na zeventig jaar vrede in West-Europa zijn we heel wat zaken vanzelfsprekend gaan vinden. Dat geldt niet alleen voor onze immateriële politieke en sociale instellingen, zeg maar onze sociale zekerheid en ons eengemaakt Europa. Het geldt ook voor materiële dingen die we alle dagen gebruiken: onze huizen, straten, bruggen, tunnels, dijken, waterleidingen en rioleringen. Je moet opnieuw naar een oorlogsgebied gaan als Syrië, Jemen of Afghanistan om te weten wat het betekent als je alles moet heropbouwen.
Daarom is het goed even stil te staan bij de bouwkunde en bij de aanverwante disciplines zoals de sterkteleer, de hydraulica en de materiaalkunde. De Romeinen waren grootmeesters in de bouwkunde; onlangs toonde men op televisie een driedimensionale voorstelling van het ingewikkelde netwerk van gangen en waterleidingen dat zich al tweeduizend jaar onder het huidige Rome bevindt en dat een hele stad moest bevoorraden. (De BBC documentaire Rome's Invisible City). Maar ook vandaag werken duizenden mensen verder aan de noodzakelijke vernieuwing van onze steden en wegen.
Ik toon hier enkele vakantiefoto’s in deze volgorde: bovenaan de Vasco da Gama brug van Lissabon, verder de arena van Arles en een maquette van de zogenoemde Vierendeelbrug. Denk aan de talloze mensen die het beste van zichzelf gegeven hebben om al deze dingen te bouwen. Laat ook de kinderen daar even over nadenken. Maar doe dit niet alleen als je met vakantie bent! Iedere dag kan je de meesterwerken bewonderen die je voorheen misschien achteloos voorbijliep! Wie af en toe bij een bouwwerk stilstaat, begrijpt de waarde van zeventig jaar vrede.
Ik verwijs graag naar mijn blog: "Ode aan de Arbeid" en naar mijn Engelstalige blogs "Ode to Industry" en "The Engineer's courageous Mastery".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten