Ode aan de Geneeskunde

Onze geneeskunde behoort tot de beste in de wereld. Wie ooit in het buitenland voor verzorging terecht moet, komt vanzelf tot die conclusie. Onze geneeskunde is niet alleen wetenschappelijk hoogstaand, ze is technisch geavanceerd en zeer toegankelijk voor alle sociale klassen. De sector is enorm belangrijk. Ik schat dat ongeveer 30% van mijn directe omgeving, familie, vrienden en kennissen op een of andere wijze iets met geneeskunde te maken heeft. Dat kan zijn als arts, verpleger, onderzoeker, apotheker, tandarts, enzoverder. Ter ere van hen schrijf ik deze blog.

Toch vermeld ik hier ook enkele schaduwzijden. Geneeskunde kost steeds meer geld, en de bronnen drogen op. Ziekenhuizen worden steeds meer als privé bedrijven bestuurd. Die ziekenhuis-economie is nog steeds gebaseerd op een structurele slavernij. Jonge ziekenhuis-assistenten en verpleegsters presteren een onredelijk hoog aantal uren en worden voortdurend gechanteerd op hun verantwoordelijkheidszin. Dat is althans mijn perceptie als buitenstaander. Een ander probleem vormen de kosten voor chronische patiënten: die lopen ondanks alle maatregelen, nog steeds zeer hoog op voor de patiënt. En tenslotte zijn er de tergende uren in de wachtkamer. Blijkbaar is alleen de tijd van de arts belangrijk, niet die van de patiënt. 

Toch is België een aards paradijs voor wie ziek is. Belgen die in het buitenland werken, keren zonder uitzondering terug naar eigen land wanneer ze ziek of hulpbehoevend worden. Europa zal volgens de demografische verwachtingen gigantisch veel ouderen moeten verzorgen binnen enkele jaren. De babyboomers gaan al met pensioen. Zal België het land worden waar iedereen heen trekt? Wordt België het Rust- en Verzorgingstehuis van de wereld? Zoals de zaken nu bestuurd worden, rijden we dan in een financiële afgrond. 

Maar het hoeft niet zo te zijn. Misschien kunnen we van de nood een deugd maken. Als we onze geneeskunde nu eens verstandig zouden gaan exploiteren en uitspelen als een internationale troefkaart? Dan zijn we het land waar iedereen wil leven en sterven.