De mijnsite Grand-Hornu werd ontworpen volgens een totaalconcept over leven en werken. De mijnwerkers leefden er samen op wandelafstand van de mijn. De site bood alle dagelijkse functies: scholen, medische verzorging, winkels aan iedereen die er werkte. Voor veel mensen vandaag een horrorverhaal uit het verleden. Maar laten we even abstractie maken van de armoede die er ongetwijfeld heerste.
Misschien is het concept van Grand-Hornu lang niet zo gek. Want het vertrekt van een verstandige ruimtelijke ordening. Leven en werken horen bij elkaar, niet apart. Onze huidige ruimtelijke ordening is gebaseerd op het waanidee dat leven en werken gescheiden moeten worden. We willen in het weekend vooral geen collega's ontmoeten, alsof dat ons leven zou verbeteren. Maar wat sommige mensen elke morgen doen om op het werk te geraken, grenst werkelijk aan een horrorverhaal.
Vandaag betalen we een zeer hoge tol voor de ruimtelijke ordening die in de jaren '70 bedacht werd. Men heeft aan de randen van de steden allerlei industriële zones ingeplant waar overdag gewerkt wordt en die 's avonds verlaten zijn. Omgekeerd zijn de woonzones overdag verlaten. De her en der gevestigde industriezones palmen veel ruimte in en ze zijn volkomen onbereikbaar met de trein. Ze zijn ook moeilijk bereikbaar met de wagen omdat steeds dezelfde knooppunten overbelast zijn met autoverkeer.
Natuurlijk heeft het zin dat vervuilende industrie gescheiden wordt van woongebied. Maar bij ons in Leuven zijn 95% van de gevestigde bedrijven volkomen dienst-georiënteerd, en helemaal niet vervuilend. Ze kunnen perfect in woongebied ingeplant worden. Thuiswerk afgewisseld met kantoorwerk is ook zeer productief.
Het woon-werkverkeer zet een grote domper op onze welvaart en ons welzijn. Verder veroorzaakt het een enorme, nutteloze pollutie. Tenslotte kost het dubbel onderhoud aan wegen en infrastructuur. Laat ons werken en wonen terug bij elkaar brengen. Dat is gezinsvriendelijk en milieuvriendelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten