'De Kerk bloost' is een boek dat geschreven werd door Dr. Jürgen Mettepenningen en uitgegeven werd bij Davidsfonds. Het zou door kerkleiders en leken in Vlaanderen moeten gelezen worden.
Misschien had de titel ook kunnen luiden: 'De kerkgangers blozen' of 'De kerkleiders (zouden moeten) blozen.' Het boek handelt vooral over het profiel, het gedrag, de communicatie en de geloofwaardigheid van de kerk, wat zij zegt en doet, hoe zij waargenomen wordt, het goede dat zij verricht en het leed dat zij veroorzaakt. Het gaat daarbij veel meer over het raakvlak tussen kerk en maatschappij dan over de feitelijke inhoud van de leer van de kerk.
De auteur maakt een goed overzicht van weliswaar bekende pijnpunten in de Kerk. Daarbij is hij zeer genuanceerd. Hij is kritisch maar tegelijk ook zeer mild tegenover Kerk en kerkleiding. Hij formuleert een aantal opvallende, originele voorstellen; zo lanceert hij het idee om minder belangrijke katholieke vakantiedagen te verplaatsen naar feestdagen van andere religies en levensbeschouwingen. Misschien bestaat er nog geen democratisch draagvlak voor, maar ik vind het een overweging waard.
De auteur ziet veel heil in katechese. Ik zie daarbij een groot probleem van gebrek aan mankracht. Katechese gebeurt best thuis, op school en in de kerk zelf. Een neven-woorddienst voor kinderen zoals bij ons in Heverlee vind ik wel een haalbare vorm van katechese.
Een verdienste van dit boek is dat ook de verantwoordelijkheid van de leken belicht wordt. Omdat de geestelijkheid altijd dominant geweest is in het kerkgebeuren, zijn de leken het gewend geraakt als schapen te volgen. Dat moet nu veranderen.
Maar tegelijk geloof ik dat de crisis in de Kerk niet alleen te maken heeft met het beleid en met de communicatie, maar ook met inhoud van de leer zelf. Daar zit met name nog een belangrijk probleem dat ik in een volgende blog zou willen aankaarten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten