De Belgische crisis krijgt regelmatig aandacht in de buitenlandse pers. Het is altijd interessant iets over je eigen land te lezen in een buitenlandse krant. Een frisse kijk van buitenaf zou je kunnen zeggen.
Vlamingen die dit soms doen, weten dat de meeste berichten erg pijnlijk zijn. Vlaanderen blijkt een land van overdraagzaamheid en racisme te zijn. Dat komt omdat Vlamingen erg kortzichtig zijn en vooral erg provincialistisch. Ze stemmen voor uiterst rechtse partijen. Ze bannen alwat niet Vlaams is, weg uit hun grondgebied. Vlamingen zijn ook erg hebzuchtig en daarom willen ze scheiden van Wallonië. Ons imago benadert dat van de Serviërs met dit verschil dat het imago van de Serviërs aan de beterhand is. Deze clichés hebben meerdere oorzaken.
Een eerste oorzaak is te zoeken bij de correspondenten. Stel: u leidt een Luxemburgse krant en moet een correspondent naar België sturen. Wellicht zal de correspondent franstalig zijn en wellicht zal hij zich in Brussel vestigen. Daar leest hij Le Soir, hij kijkt RTBF en gaat naar franstalige bijeenkomsten. Zijn verslag over België zal overeenkomstig zijn. In Luxemburgse kranten worden gematigde Vlaamse politici letterlijk als 'Gauleiters' beschreven (sic).
Een tweede oorzaak is te zoeken bij de politieke oriëntatie van de pers zelf. Deze is gewoonlijk niet centraal-neutraal maar neigt naar links. En het is logisch dat Vlaanderen daarbij aan de verkeerde zijde staat.
Een derde oorzaak ligt bij de Vlamingen zelf. Men noemt geen koe bont of er is een vlekje aan. En we hebben wel degelijk een aantal vlekken, al is het niet zo dramatisch als in de buitenlandse pers beweerd wordt.
Een eerste fout die we maken is dat we soms maatregelen uitvaardigen die weliswaar een 'Belgische' logica hebben, maar die gemakkelijk en/of doelbewust verkeerd uitgelegd kunnen worden. Een typisch voorbeeld is de verplichting Nederlands te kennen (theoretisch is het kennen maar eigenlijk is het leren) om een sociale woning te kunnen bemachtigen. Misschien is het begrijpelijk in de Belgische context. En insiders weten ook dat de lat voor anderstaligen niet hoog gelegd wordt, maar op die manier hebben we aan onze politieke tegenstanders het ultieme bewijs geleverd dat we etnische purificatiedrang vertonen. Idem voor heelwat andere taalwetten die aan hun doel voorbijschieten.
Een tweede fout die we maken, is dat we de buitenlandse pers zijn gang laten gaan en onvoldoende aan diplomatie doen. Inzake diplomatie hebben de Vlamingen een achterstand van 200 jaar goed te maken op de franstaligen. Ik weet dat het probleem wel gekend is en dat er al heelwat initiatieven genomen werden door de Vlaamse overheid en door verschillende organisaties. Maar er is nog heel wat te doen.
Sommigen zullen zich afvragen waarom het imago van Vlaanderen zo belangrijk is? 'Als dat van België maar goed is!' zullen sommigen zeggen. In een binnenlandse context wordt het soms zo voorgesteld dat wat goed is voor Vlaanderen, slecht moet zijn voor België en vice versa. In het contact met buitenlanders gaat men snel inzien dat deze negatieve koppeling niet opgaat. Een goede Belg heeft er dus alle belang bij Vlaanderen, maar ook Wallonië, te promoten en het omgekeerde is ook waar. Een goede Vlaming is niet gebaat bij een beschadiging van de reputatie van België in het buitenland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten